Zie het als een vogelvluchtperspectief. Je ziet het systeem als een enkele bel of rechthoek, en alle externe entiteiten (mensen, systemen of databases) die ermee interacteren, worden weergegeven als afzonderlijke bellen die door gegevensstromen met de systeembel zijn verbonden.

Belangrijkste kenmerken van een contextniveaudiagram:

* Eén proces: Het systeem zelf wordt weergegeven als een enkel proces, vaak gelabeld met de naam van het systeem.

* Externe entiteiten: Externe entiteiten die met het systeem communiceren, worden geïdentificeerd en gelabeld. Dit zijn doorgaans zaken die buiten de controle van het systeem vallen.

* Gegevensstromen: Pijlen vertegenwoordigen de gegevensstroom tussen het systeem en de externe entiteiten. De pijlen moeten worden gelabeld om het type gegevens aan te geven dat wordt uitgewisseld.

* Geen interne details: Het diagram toont geen interne processen of gegevensopslag binnen het systeem. Dat detailniveau wordt overgelaten aan diagrammen op een lager niveau.

Doel van een contextniveaudiagram:

* Systeemgrenzen definiëren: Geeft duidelijk aan wat binnen het systeem valt en wat erbuiten valt.

* Identificeer belanghebbenden: Helpt bij het identificeren van alle externe entiteiten die met het systeem communiceren.

* Begrip op hoog niveau: Geeft een beknopt overzicht van de reikwijdte en het doel van het systeem.

* Stichting voor meer details: Dient als uitgangspunt voor het maken van meer gedetailleerde diagrammen (zoals niveau 1, niveau 2, etc. DFD's).

Kortom, het contextniveaudiagram is de eerste stap in het visueel weergeven van de algehele functie van een systeem en de relatie ervan met zijn omgeving. Het is essentieel voor communicatie en begrip tijdens de vroege stadia van systeemontwerp of -analyse.