Hoewel er vóór het digitale tijdperk analoge computers bestonden en op grote schaal werden gebruikt, was hun onderzoek niet georganiseerd in een apart vakgebied dat ‘analoge computerwetenschappen’ werd genoemd. In plaats daarvan werden de relevante principes en technieken verspreid over verschillende technische disciplines, zoals elektrotechniek, werktuigbouwkunde en regeltechniek.

Wat je *losjes* "analoge computerwetenschappen" zou kunnen noemen, zou de studie omvatten van:

* Analoge rekentechnieken: Dit omvat de wiskundige principes en methoden achter het gebruik van fysieke verschijnselen (zoals spanning, stroom, mechanische positie, enz.) om numerieke gegevens weer te geven en te manipuleren.

* Analoge computerarchitecturen: Het ontwerp en de implementatie van analoge computerapparatuur, inclusief hun componenten, onderlinge verbindingen en algemene structuur.

* Analoge signaalverwerking: Dit richt zich op het manipuleren van continue signalen, die fundamenteel zijn voor de manier waarop analoge computers werken.

* Hybride computergebruik: Dit omvat het combineren van analoge en digitale componenten om de sterke punten van beide benaderingen te benutten. Dit gebied zou waarschijnlijk deel uitmaken van een bredere discussie binnen computerarchitectuur of besturingssystemen.

* Geschiedenis van analoge berekeningen: Het bestuderen van de evolutie en impact van analoge computers op wetenschappelijke en technische gebieden.

Kortom, hoewel er geen gevestigde 'analoge computerwetenschap' bestaat, vallen de principes en praktijken die verband houden met analoog computergebruik onder verschillende gevestigde technische en wiskundige velden. De term zelf is meer beschrijvend voor een historisch studiegebied dan voor een formeel gedefinieerde academische discipline.