* Geheugenadressering: Decoders zijn van fundamenteel belang voor het selecteren van een specifieke geheugenlocatie. De CPU levert een adres (bijvoorbeeld een 10-bits adres) en de decoder gebruikt dit om alleen de corresponderende geheugenchip of rij/kolom binnen een geheugenarray te activeren. Zonder decoders zou het adresseren van geheugen ongelooflijk complex en inefficiënt zijn.

* Invoer/uitvoer (I/O) selectie: Net als bij geheugenadressering selecteren decoders specifieke I/O-apparaten. De CPU verzendt een apparaatadres en de decoder schakelt alleen het geselecteerde apparaat in, waardoor conflicten worden voorkomen en ervoor wordt gezorgd dat het juiste apparaat gegevens ontvangt.

* Selectie van randapparatuur: Bij het selecteren van individuele randapparatuur (zoals een toetsenbord, muis of beeldscherm) zijn vaak decoders nodig om meerdere apparaten te beheren die op dezelfde bus zijn aangesloten.

* Onderbrekingsafhandeling: Decoders kunnen helpen identificeren welke interruptverzoeklijn actief is. Hierdoor kan de CPU prioriteiten stellen en interrupts efficiënt afhandelen.

* Instructie decodering: Hoewel het niet direct een decoder is in de hardware-zin van meerdere uitgangen, interpreteert de besturingseenheid van de CPU instructies (opcodes) en voert een soortgelijke "decoderings" -functie uit om te bepalen welke acties moeten worden ondernomen (bijvoorbeeld gegevens ophalen, rekenkundige bewerkingen uitvoeren). Dit is een logische decodering in plaats van een fysieke hardwaredecoder.

* Signalen in andere circuits inschakelen: Decoders kunnen andere componenten in een systeem inschakelen door een specifiek uitgangssignaal te leveren op basis van een ingang, dat als poortwachtersmechanisme fungeert.

In wezen zijn decoders essentiële componenten die selectieve activering van verschillende delen van een computersysteem mogelijk maken op basis van een kleinere invoercode. Zij zorgen voor de vertaling die nodig is voor een efficiënt beheer en controle van veel onderling verbonden elementen.