* Meerdere vergelijkbare functies: Het schrijven van verschillende functies die in wezen dezelfde taak uitvoeren met kleine variaties. Eén enkele, flexibelere functie met parameters zou alle gevallen kunnen afhandelen.

* Dubbele codeblokken: Het herhalen van dezelfde of zeer vergelijkbare codesegmenten in verschillende delen van het programma. Dit maakt onderhoud tot een nachtmerrie; Als een bug moet worden opgelost of als er een verbetering nodig is, moet dit op meerdere plaatsen worden gedaan, waardoor het risico op fouten en inconsistenties toeneemt.

* Onnodige geneste voorwaardelijke instructies: Overmatig gebruik van 'if-else if-else'-blokken kan leiden tot te complexe code die moeilijker te begrijpen en te debuggen is. Een meer gestroomlijnde aanpak, misschien met behulp van een opzoektabel of een beknoptere voorwaardelijke aanpak, zou hetzelfde resultaat kunnen opleveren.

* Redundante klassen/objecten: Het creëren van meerdere klassen of objecten die in wezen hetzelfde concept vertegenwoordigen, maar slechts op kleine details verschillen.

* Meerdere lussen gebruiken waar één zou volstaan: Het meerdere keren doorlopen van een datastructuur wanneer een enkele, goed gestructureerde lus bijvoorbeeld hetzelfde doel zou kunnen bereiken.

* Onnodige variabelen: Het creëren van veel variabelen terwijl minder dezelfde informatie efficiënter zouden kunnen opslaan.

De problemen veroorzaakt door overcodering zijn onder meer:

* Vergrote codegrootte: Grotere codebases zijn moeilijker te beheren, te begrijpen en te onderhouden.

* Beperkte leesbaarheid: Gecompliceerde en redundante code is moeilijk te lezen en te begrijpen, waardoor het opsporen van fouten en toekomstige wijzigingen een uitdaging is.

* Verhoogde ontwikkeltijd: Het schrijven en testen van redundante code duurt langer.

* Hoger risico op fouten: Meer code betekent meer kansen op bugs.

* Slechte onderhoudbaarheid: Veranderingen vergen meer inspanning en vergroten de kans op het introduceren van nieuwe fouten.

Kortom, het toewijzen van meerdere codes waar één voldoende zou zijn, is inefficiënt, foutgevoelig en in strijd met goede software-engineeringpraktijken. Het is van cruciaal belang om te streven naar beknopte, duidelijke en onderhoudbare code.