Geïntroduceerd in 1996, lijkt sterk op het PRAM-model. De eenvoud ervan maakt het nuttig bij de analyse van parallelle algoritmen. In tegenstelling tot het PRAM-model houdt het LogP-model rekening met de kosten van communicatie tussen processors. De complexiteit van een algoritme wordt dus uitgedrukt in termen van tijd en het aantal gebruikte berichten.

De belangrijkste parameters van het LogP-model zijn :

- L:maximale latentie (de opstarttijd die nodig is voor een bericht),

- o:overhead voor het versturen van een bericht (vaste kost),

- g:de tijd die nodig is om één woord tussen twee processors te verzenden, en

- P:het aantal processors in het systeem.

Het LogP-model kan worden gebruikt om complexere modellen te definiëren die de specifieke kenmerken van verschillende parallelle architecturen vastleggen, zoals het BSP-model (Bulk Synchronous Parallel).