* Interoperabiliteit tussen leveranciers: Dit is het grootste voordeel. 802.1Q is een IEEE-standaard, wat betekent dat deze op apparatuur van verschillende leveranciers werkt. ISL daarentegen is Cisco-specifiek. Deze interoperabiliteit maakt 802.1Q veel flexibeler en kosteneffectiever in heterogene netwerkomgevingen.

* Lagere overhead: 802.1Q heeft aanzienlijk lagere overhead dan ISL. ISL voegt een header van 26 bytes toe aan elk frame, terwijl 802.1Q slechts een tag van 4 bytes toevoegt. Dit vermindert de belasting van het netwerk en verbetert de efficiëntie, vooral belangrijk in omgevingen met veel verkeer.

* Ondersteuning voor VLAN-tagging op niet-trunking-poorten: 802.1Q maakt het taggen van VLAN's op toegangspoorten (poorten die verbinding maken met eindapparaten) mogelijk, waardoor het gebruik van VLAN's mogelijk wordt, zelfs op poorten die niet betrokken zijn bij trunking tussen switches. ISL ondersteunt alleen trunking tussen switches.

* Eenvoudigere configuratie: Hoewel de complexiteit afhangt van het netwerk, wordt 802.1Q over het algemeen als eenvoudiger te configureren beschouwd dan ISL, vooral in omgevingen met meerdere leveranciers.

Kortom, hoewel ISL in die tijd een functioneel trunkingprotocol was, hebben de standaardisatie, lagere overhead en bredere compatibiliteit van 802.1Q het tot de industriestandaard voor VLAN-trunking gemaakt. ISL is grotendeels achterhaald.