Softwareporteren:

Dit omvat het aanpassen van software zodat deze op een ander besturingssysteem, hardwarearchitectuur (bijvoorbeeld x86 naar ARM) of zelfs een andere programmeertaal kan worden uitgevoerd. Het proces kan variëren van triviaal tot extreem complex, afhankelijk van de verschillen tussen de bron- en doelomgeving.

Belangrijkste aspecten van softwareportering:

* Verschillen identificeren: Dit is de cruciale eerste stap. U moet de specifieke incompatibiliteiten tussen de bron- en doelomgeving vaststellen. Dit kan het volgende omvatten:

* Besturingssysteem-API's: Verschillende besturingssystemen hebben verschillende manieren om dingen te doen (bijvoorbeeld bestands-I/O, netwerken, vensterbeheer).

* Hardware-API's: Toegang tot hardware (grafische kaart, geluidskaart, enz.) verschilt aanzienlijk tussen architecturen.

* Bibliotheken: De software is mogelijk afhankelijk van bibliotheken die niet beschikbaar zijn op het doelsysteem.

* Compilerverschillen: Compilers kunnen code iets anders interpreteren, wat tot subtiele bugs leidt.

* Gegevensformaten: Gegevens kunnen in verschillende formaten op verschillende systemen worden opgeslagen.

* Tekencoderingen: Problemen met tekstcodering kunnen problemen veroorzaken.

* Codewijziging: Zodra de verschillen zijn geïdentificeerd, moet de code worden gewijzigd om deze aan te pakken. Dit kan het volgende inhouden:

* Besturingssysteem-/hardwarespecifieke oproepen vervangen: Overstappen naar platformonafhankelijke alternatieven of platformspecifieke codewrappers schrijven.

* Verschillende bibliotheken gebruiken: Het vinden van gelijkwaardige bibliotheken of het porten van de vereiste bibliotheken naar het doelsysteem.

* Delen van de code herschrijven: In extreme gevallen moeten mogelijk hele delen van de code worden herschreven om op het nieuwe platform te kunnen werken.

* Voorwaardelijke compilatie: Preprocessor-richtlijnen (`#ifdef`, `#ifndef`) gebruiken om codeblokken op te nemen of uit te sluiten op basis van het doelplatform.

* Testen en foutopsporing: Rigoureuze tests zijn essentieel om ervoor te zorgen dat de geporteerde software correct en betrouwbaar werkt op het doelsysteem. Dit kan het volgende inhouden:

* Eenheidstesten: Het testen van individuele componenten van de software.

* Integratietesten: Testen hoe verschillende componenten samenwerken.

* Systeemtesten: Het testen van het volledige softwaresysteem op het doelplatform.

Hardwareporteren:

Dit gaat over het algemeen over het aanpassen van hardwareontwerpen of circuits aan een ander productieproces, verpakking of functionaliteit. Bijvoorbeeld het porten van een circuit dat is ontworpen voor een specifieke FPGA (Field-Programmable Gate Array) naar een andere FPGA met andere mogelijkheden.

Belangrijkste aspecten van hardwareporting:

* Schematisch overzicht: Een grondige beoordeling van het hardwareontwerp is noodzakelijk om eventuele incompatibiliteiten met de doeltechnologie te identificeren.

* Componentselectie: Vervanging van componenten die niet beschikbaar of ongeschikt zijn voor het doelplatform door gelijkwaardige onderdelen.

* Lay-outwijzigingen: Het aanpassen van de fysieke lay-out van het circuit om te voldoen aan de beperkingen van het nieuwe platform (bijvoorbeeld ander bordformaat, andere verpakking).

* Verificatie en testen: Uitgebreide tests zijn van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat de geporteerde hardware correct functioneert.

In het kort: Porteren omvat een gedetailleerde analyse van de verschillen tussen de bron- en doelomgeving, gevolgd door code- of ontwerpwijzigingen en rigoureuze tests. De complexiteit en inspanning die hiermee gemoeid zijn, variëren sterk, afhankelijk van de specifieke situatie.