1. Een groep apparaten wil communiceren zonder server. Dit kunnen smartphones, computers, printers of andere apparaten met draadloze mogelijkheden zijn.

2. Deze apparaten ontdekken elkaar door hun aanwezigheid via het draadloze medium uit te zenden. Dit gebeurt meestal met behulp van protocollen zoals Bluetooth, Wi-Fi Direct of Near Field Communication (NFC).

3. Zodra de apparaten elkaar hebben ontdekt, brengen ze onderling verbindingen tot stand om een ​​ad-hocnetwerk te vormen. De apparaten onderhandelen doorgaans over wie als "coördinator" of centraal punt voor het netwerk zal fungeren.

4. De apparaten kunnen vervolgens gegevens, zoals bestanden, berichten of multimedia, rechtstreeks met elkaar uitwisselen zonder tussenkomst van een centrale server of router. Elk apparaat fungeert als knooppunt in het netwerk en stuurt indien nodig datapakketten door om ervoor te zorgen dat alle apparaten de benodigde informatie ontvangen.

5. Ad-hoc peer-to-peer-netwerken zijn meestal tijdelijk en duren slechts zolang de apparaten moeten communiceren. Zodra de communicatie is voltooid, wordt het netwerk automatisch ontbonden en kunnen de apparaten verbinding maken met andere ad-hocnetwerken of reguliere draadloze netwerken.

Voordelen van ad-hoc peer-to-peer-netwerken zijn onder meer flexibiliteit, snelle installatie, geen noodzaak voor een centrale infrastructuur en efficiënt delen van bronnen tussen apparaten in de buurt. Het kan echter beperkingen hebben op het gebied van beveiliging, bereik en schaalbaarheid in vergelijking met traditionele client-servernetwerken.