1. Korte en zwakke toetsen:

* WEP gebruikt een 40-bit of 104-bit sleutel, die door moderne normen extreem zwak wordt beschouwd. Dit maakt het voor aanvallers relatief eenvoudig om de sleutel te kraken met behulp van brute kracht of andere methoden.

2. Statische initialisatievector (IV):

* WEP gebruikt dezelfde initialisatievector (IV) voor meerdere pakketten, waardoor aanvallers meerdere pakketten kunnen decoderen zodra ze er een hebben ontcijferd.

3. Geen integriteitscontrole:

* WEP mist een goed integriteitscontrolemechanisme. Dit betekent dat aanvallers datapakketten kunnen wijzigen zonder te worden gedetecteerd.

4. Zwak coderingsalgoritme:

* De RC4 -cijfer die door WEP wordt gebruikt, is kwetsbaar voor aanvallen, vooral wanneer zwakke toetsen of korte IV's worden gebruikt.

5. Kwetsbaar voor bekende-plaintext-aanvallen:

* Als een aanvaller enkele gegevens van platte tekst (niet-gecodeerde) gegevens en de bijbehorende cijfertekst kan verkrijgen, kunnen deze informatie gebruiken om de coderingssleutel af te leiden.

6. Zwak sleutelbeheer:

* WEP gebruikt een statische sleutel die wordt gedeeld door alle apparaten op het netwerk, waardoor het kwetsbaar is om een ​​compromis te sluiten als één apparaat wordt aangetast.

gevolgen van wep -zwakke punten:

* Diefstal van gegevens: Gevoelige informatie, zoals wachtwoorden, creditcardgegevens en persoonlijke gegevens, kan eenvoudig worden onderschept en gestolen.

* Netwerkinbreuk: Aanvallers kunnen ongeautoriseerde toegang tot het netwerk krijgen en apparaten compromitteren.

* DOS -aanvallen: Aanvallers kunnen ontkenningsaanvallen lanceren om netwerkactiviteiten te verstoren.

* man-in-the-middle-aanvallen: Aanvallers kunnen communicatie tussen apparaten onderscheppen en gegevens manipuleren.

Over het algemeen wordt WEP als zeer onzeker beschouwd en mag nooit worden gebruikt. Het is volledig vervangen door veiliger protocollen zoals WPA (Wi-Fi Protected Access) en WPA2 (Wi-Fi beschermde toegang 2).