Harde modems:

* Fysieke component: Harde modems waren speciale hardwarecomponenten. Het waren afzonderlijke fysieke apparaten die via een seriële of parallelle poort op uw computer zijn aangesloten.

* Beperkte functionaliteit: Ze zijn ontworpen om een ​​enkele taak uit te voeren - gegevensoverdracht. Ze boden geen andere functionaliteit zoals een geluidskaart of netwerkmogelijkheden.

* Beperkte flexibiliteit: Harde modems waren niet zo flexibel als zachte modems. Ze werden vastgesteld op een specifiek type verbinding (bijv. Dia-up) en konden niet gemakkelijk worden opgewaardeerd.

zachte modems:

* Software -implementatie: Zachte modems werden geïmplementeerd in software, meestal als stuurprogramma of programma dat de geluidskaart van de computer gebruikte om signalen te moduleren en te demoduleren.

* flexibiliteit: Zachte modems waren flexibeler, waardoor gebruikers kunnen upgraden naar nieuwere normen of zelfs dezelfde software kunnen gebruiken voor verschillende soorten verbindingen.

* Gedeelde bronnen: Ze gebruikten bestaande hardwarecomponenten, zoals de geluidskaart, wat leidt tot mogelijke conflicten met andere toepassingen.

Moderne context:

* Daling van traditionele modems: Met de opkomst van breedbandinternet zijn traditionele dial-up modems grotendeels verouderd.

* geïntegreerde modems: De meeste moderne computers en mobiele apparaten hebben ingebouwde modems geïntegreerd in hun chipsets.

* Focus op normen: Het onderscheid tussen harde en zachte modems is niet langer relevant omdat modems nu gestandaardiseerd en geïntegreerd zijn in het apparaat zelf.

Samenvattend: De termen "Hard Modem" en "Soft Modem" zijn relikwieën van een tijd waarin modems afzonderlijke hardware -apparaten of software -implementaties waren met behulp van geluidskaarten. Ze worden niet gebruikt in de moderne context van geïntegreerde modems.