* Meerdere netwerkinterfaces: De server kan meerdere netwerkinterfacekaarten (NIC's) hebben, elk met een eigen IP-adres. Dit is de meest gebruikelijke methode. Eén NIC kan zijn aangesloten op een openbaar netwerk (met toegang tot internet), terwijl een andere verbinding maakt met een particulier netwerk (intern netwerk).

* Meerdere IP-adressen op één enkele interface: Eén enkele NIC kan worden geconfigureerd met meerdere IP-adressen met behulp van technieken zoals IP-aliasing of virtuele IP-adressen (VIP's). Dit wordt vaak gebruikt voor taakverdeling of het hosten van meerdere services op één server.

* Virtualisatie: Als de server een virtuele machine (VM) is, kunnen er meerdere IP-adressen aan worden toegewezen door de virtualisatiehost (bijvoorbeeld VMware, Hyper-V, KVM).

* Netwerkadresvertaling (NAT): Hoewel er technisch gezien niet meerdere *openbare* IP's rechtstreeks aan de server zijn toegewezen, staat NAT toe dat meerdere apparaten (inclusief servers) achter een router één enkel openbaar IP-adres delen. Elk apparaat heeft echter een privé-IP-adres op het interne netwerk.

Samenvattend is het hebben van meerdere IP-adressen op een server een gebruikelijke en nuttige configuratie voor verschillende netwerkbehoeften.