| URN (Uniform Resource Name) is geen netwerkprotocol op dezelfde manier als HTTP, FTP of TCP/IP. In plaats daarvan is het een naamgevingsschema gebruikt om bronnen op internet of andere netwerken te identificeren. Zie het als een persistente, wereldwijd unieke identificatie, ongeacht de locatie of toegangsmethode.
Hier volgt een overzicht van hoe het verschilt van en betrekking heeft op protocollen:
* URN's geven niet aan hoe je een bron *toegang* krijgt. Ze geven alleen een naam op. Om de bron daadwerkelijk te verkrijgen, hebt u een protocol zoals HTTP of FTP nodig, samen met een specifiekere locatie.
* URN's zijn ontworpen voor persistentie. Een URN zou idealiter geldig moeten blijven, zelfs als de locatie van de bron verandert. Dit in tegenstelling tot URL's (Uniform Resource Locators), die kapot kunnen gaan als de website of het bestand beweegt.
* URN's worden vaak gebruikt in combinatie met andere protocollen. Een URN kan in een URL worden ingebed om een robuustere en persistentere identificatie te bieden.
Voorbeeld:
Stel je een digitaal artefact voor, een historisch document, geïdentificeerd door een URN:`urn:isbn:0-395-36341-1` (dit is een voorbeeld, waarbij de ISBN-standaard wordt gebruikt). Deze URN identificeert dat boek op unieke wijze, ongeacht waar het online is opgeslagen en of het beschikbaar is om te downloaden.
Om daadwerkelijk *toegang* tot dat boek te krijgen, heb je een URL nodig (bijvoorbeeld een link naar het digitale archief van een bibliotheek), mogelijk inclusief de URN, om er zeker van te zijn dat je de juiste versie krijgt. De URL specificeert het *toegangsprotocol* (zoals HTTP) en de *locatie* van de bron.
Samenvattend:URN's gaan over identificatie , niet over communicatie of ophalen . Ze bieden een stabiele, wereldwijd unieke naam, terwijl protocollen de daadwerkelijke communicatie en toegang afhandelen. Ze werken *samen*, niet als alternatieven. |
