| In een telefooncentrale is de besturingseenheid het centrale zenuwstelsel dat de gespreksroutering en het schakelen beheert. Het heeft niet één enkele naam, maar de functies worden uitgevoerd door componenten die in de loop van de tijd zijn geëvolueerd. Oudere centrales gebruikten elektromechanische schakelaars en bijbehorende logische circuits, terwijl moderne centrales afhankelijk zijn van geavanceerde software die op krachtige computers draait.
Ongeacht de technologie blijven de kernfuncties van de besturingseenheid hetzelfde:
* Oproepverwerking: Dit omvat het beantwoorden van oproepen, het identificeren van de bellende partij, het bepalen van het bestemmingsnummer en het tot stand brengen van een verbinding.
* Oproeproutering: Dit omvat het selecteren van het optimale pad voor de oproep via het netwerk, waarbij rekening wordt gehouden met factoren zoals netwerkcongestie en beschikbare bronnen.
* Oproep instellen en beëindigen: Het verwerkt de signaleringsprotocollen die oproepen initiëren, onderhouden en verbreken.
* Bronnenbeheer: Hiermee worden bronnen zoals tijdslots, trunks en andere netwerkelementen toegewezen en ongedaan gemaakt.
* Foutdetectie en herstel: Het controleert het systeem op fouten en onderneemt passende actie om de service te herstellen.
* Netwerkbeheer: Het werkt samen met andere centrales en netwerkelementen om het totale telecommunicatienetwerk te beheren.
Samenvattend:hoewel er niet één enkel onderdeel is dat 'de besturingseenheid' wordt genoemd, worden de *functies* van een besturingseenheid geïmplementeerd via een combinatie van hardware- en softwarecomponenten die de gehele gespreksverwerking en toewijzing van middelen binnen de telefooncentrale beheren. Deze componenten worden in moderne centrales vaak gedistribueerd en geïntegreerd als onderdeel van een groter softwaregedefinieerd netwerksysteem (SDN). |
