Hier volgt een overzicht van de belangrijkste kenmerken:

* Informatie-uitwisseling: Routers wisselen periodiek hun routeringstabellen (of delen daarvan) uit met hun direct verbonden buren. Deze uitwisseling omvat doorgaans het delen van een vector van afstanden naar verschillende bestemmingen. Vandaar de naam "afstandsvector".

* Bellman-Ford-algoritme (of varianten): Het kernalgoritme dat wordt gebruikt in afstandsvectorprotocollen is een variatie op het Bellman-Ford-algoritme. Dit algoritme berekent iteratief het kortste pad naar alle bekende bestemmingen door rekening te houden met de door buren geadverteerde afstanden. Elke router werkt zijn routeringstabel bij op basis van de ontvangen informatie, met als doel het kortste pad naar elk bestemmingsnetwerk te vinden.

* Updates van routeringstabel: Updates van routeringstabellen worden periodiek geactiveerd (bijvoorbeeld elke 30 seconden) of bij detectie van een verandering in de netwerktopologie (bijvoorbeeld een verbroken verbinding).

* Convergentie: Het proces waarbij alle routers het eens worden over de optimale paden, wordt convergentie genoemd. Afstandsvectorprotocollen kunnen langzaam convergeren, vooral in grote netwerken of wanneer er frequente topologieveranderingen plaatsvinden. Dit komt omdat veranderingen slechts één hop tegelijk voortbrengen.

* Probleem met tellen tot oneindig: Een belangrijk nadeel van afstandsvectorprotocollen is het potentieel voor het probleem van "tot oneindig tellen". Dit gebeurt wanneer er zich een routeringslus vormt, wat leidt tot onjuiste afstandsberekeningen die voor onbepaalde tijd kunnen groeien. Er worden verschillende technieken (zoals een gesplitste horizon en een omgekeerde gif) gebruikt om dit probleem te verzachten.

Voorbeelden van afstandsvectorprotocollen:

* RIP (Routing Information Protocol): Een relatief eenvoudig en veelgebruikt afstandsvectorprotocol, vooral voor kleine netwerken. Het heeft een statistiek voor het aantal hops (maximaal 15 hops).

* RIPv2: Een verbeterde versie van RIP die enkele beperkingen verhelpt.

* IGRP (Interior Gateway Routing Protocol): Een eigen Cisco-protocol dat gebruik maakte van een samengestelde maatstaf (bandbreedte, vertraging, belasting, betrouwbaarheid). Het is grotendeels vervangen door EIGRP.

Vergelijking met Link-State-protocollen:

Afstandsvectorprotocollen verschillen aanzienlijk van link-state protocollen (zoals OSPF en IS-IS). Link-state protocollen hebben een meer geavanceerde aanpak, waarbij elke router onafhankelijk een kaart van de gehele netwerktopologie opbouwt voordat de kortste paden worden berekend. Dit leidt meestal tot snellere convergentie en het vermijden van het probleem van tellen tot oneindig. Link-state-protocollen zijn echter over het algemeen complexer om te implementeren.