1. Pakketinspectie: De router onderzoekt de koptekstinformatie van het pakket, met name het bestemmings -IP -adres. Deze stap bepaalt of het pakket bedoeld is voor een netwerk dat rechtstreeks is aangesloten op de router (lokaal netwerk) of een extern netwerk.

2. Routeringsbeslissing:

* Als het pakket voor een lokaal netwerk is: De router stuurt het pakket rechtstreeks naar het bestemmingsapparaat op dat netwerk.

* Als het pakket voor een extern netwerk is: De router gebruikt zijn routeringstabel om het beste pad te vinden om het bestemmingsnetwerk te bereiken. De routingtabel bevat informatie over beschikbare netwerken, de bijbehorende IP -adressen en de beste routes om ze te bereiken.

3. Pakket doorsturen: Op basis van de routeringsbeslissing stuurt de router het pakket door naar de volgende hop in het pad naar het bestemmingsnetwerk. Dit kan het verzenden van het pakket naar een andere router of rechtstreeks naar het eindbestemmingsapparaat sturen.

Laten we de processen afbreken met een analogie:

Stel je een router voor als postwerker.

* Pakketinspectie: De postwerker leest het adres op een inkomende brief.

* Routeringsbeslissing: Ze beslissen of ze het rechtstreeks aan de ontvanger kunnen leveren binnen hun eigen leveringsroute (lokaal netwerk) of dat ze het naar een andere postmedewerker moeten sturen voor verdere levering (extern netwerk).

* pakket doorsturen: Ze leveren de brief direct of plaatsen deze in de juiste postbag voor levering aan de volgende postmedewerker (hop) op de route.

Belangrijke opmerking: Het werkelijke proces is veel complexer dan deze eenvoudige analogie, waarbij geavanceerde algoritmen, protocollen en netwerkconfiguraties betrokken zijn.