* Raster van cellen: Het meest bepalende kenmerk. Een werkblad is georganiseerd in rijen en kolommen en vormt een raster van cellen. Elke cel kan tekst, getallen, formules, datums of andere gegevens bevatten. Deze cellen zijn doorgaans begrensd, waardoor een duidelijke scheiding mogelijk is.

* Kop- en voetteksten: Deze bevinden zich vaak bovenaan en onderaan de pagina en kunnen zaken bevatten zoals paginanummers, documenttitels, datums of bedrijfslogo's.

* Kolom- en rijlabels: Kolommen worden doorgaans gelabeld met letters (A, B, C...) en rijen met cijfers (1, 2, 3...). Dit maakt het gemakkelijk om naar individuele cellen te verwijzen.

* Gegevensinvoergebieden: Aangewezen ruimtes waar gebruikers informatie invoeren. Dit kan een enkele cel, een celbereik of een gestructureerde tabel in het werkblad zijn.

* Formules en functies: Als het werkblad wordt gebruikt voor berekeningen, ziet u formules (bijvoorbeeld `=SOM(A1:A10)`) en functies (bijvoorbeeld `=GEMIDDELDE(B1:B5)`) ingebed in cellen. De resultaten van deze berekeningen worden meestal in de cel weergegeven.

* Grafieken en grafieken (optioneel): Veel werkbladen bevatten visuele representaties van gegevens via diagrammen (staafdiagrammen, cirkeldiagrammen, enz.) en grafieken.

* Opmaak: Elementen zoals lettertypen, lettergroottes, kleuren, randen, arcering en celuitlijning kunnen worden gebruikt om de leesbaarheid en organisatie te verbeteren.

Voorbeelden:

* Spreadsheetsoftware (Excel, Google Spreadsheets, LibreOffice Calc): Deze geven doorgaans een groot raster van cellen weer, met rij- en kolomlabels, een formulebalk (om formules in te voeren en te bekijken) en een verscheidenheid aan werkbalken en menu's voor het opmaken en manipuleren van gegevens.

* Eenvoudig werkblad (afgedrukt): Dit kan een minder geavanceerd raster op papier zijn, misschien voor het oefenen van wiskundige problemen of het organiseren van een takenlijst. Het mist de interactieve kenmerken van op software gebaseerde werkbladen.

* Gespecialiseerde werkbladen: Werkbladen die zijn ontworpen voor specifieke taken (bijvoorbeeld een budgetwerkblad, een inventariswerkblad, een leerlingcijferblad) zullen structuren hebben die zijn afgestemd op die taken. Ze kunnen vooraf gedefinieerde labels, formules en opmaak bevatten om de invoer en analyse van gegevens eenvoudiger te maken.

Kortom, het uiterlijk van een werkblad is flexibel, maar de fundamentele structuur (een raster van cellen voor het ordenen van gegevens) blijft consistent.