* Peer-to-peer (P2P) netwerken: In een P2P-netwerk fungeert elk apparaat zowel als client als als server. Er is geen centrale autoriteit; bestanden en bronnen worden rechtstreeks tussen deelnemers gedeeld. Voorbeelden zijn onder meer BitTorrent en enkele vroege netwerken voor het delen van bestanden. Hoewel er mogelijk *trackerservers* zijn die peers helpen elkaar te vinden, zijn deze niet essentieel voor de basiswerking van het netwerk.

* Mesh-netwerken: Deze netwerken bestaan ​​uit knooppunten die rechtstreeks met elkaar verbonden zijn en een mesh-achtige topologie vormen. Als één knooppunt uitvalt, kan het netwerk vaak nog steeds functioneren omdat er meerdere paden zijn waarlangs gegevens kunnen reizen. Er is geen centrale server die de verbindingen beheert. Voorbeelden hiervan zijn enkele draadloze gemeenschapsnetwerken en bepaalde ad-hocnetwerken.

* Sommige ad-hocnetwerken: Deze netwerken worden tijdelijk gecreëerd zonder enige reeds bestaande infrastructuur. Apparaten maken rechtstreeks verbinding met elkaar, meestal met behulp van technologieën zoals Bluetooth of Wi-Fi Direct. Er is geen dedicated server bij betrokken.

* Kleine thuisnetwerken zonder een speciale NAS of server: Een eenvoudig thuisnetwerk met meerdere apparaten die verbinding maken met een router, heeft doorgaans geen speciale server. De router verzorgt de netwerkroutering en vaak enkele basisfuncties voor delen, maar het is geen speciale server op dezelfde manier als een machine waarop een database of webserver draait.

Het is belangrijk op te merken:zelfs in deze serverloze architecturen kan er een vorm van gecentraliseerde of gedistribueerde controle bestaan. Een trackerserver in een P2P-netwerk verbetert bijvoorbeeld de efficiëntie aanzienlijk, ook al is dit niet strikt vereist. De lijn kan wazig worden. Het belangrijkste verschil is dat de afwezigheid van een *dedicated* server de verantwoordelijkheden voor het beheren en distribueren van bronnen over meerdere knooppunten verschuift.