* Klassikale instructie: Het kernconcept was om het traditionele krijtbord of whiteboard te vervangen door een interactief oppervlak. Vroege implementaties omvatten het projecteren van een computerscherm op een whiteboard en het gebruik van een speciale pen of stylus om met het geprojecteerde beeld te communiceren. Hierdoor konden docenten digitale inhoud in de lessen opnemen, aantekeningen maken bij presentaties en leerlingen op een meer interactieve manier betrekken dan mogelijk was met traditionele methoden. Deze vroege smartboards waren vaak duur en minder intuïtief dan latere modellen.

* Zakelijke presentaties: Net als bij toepassingen in het klaslokaal begonnen bedrijven te experimenteren met interactieve whiteboards voor presentaties en vergaderingen. De mogelijkheid om digitale inhoud eenvoudig te annoteren en te manipuleren maakte ze tot een aantrekkelijker alternatief voor statische dia's.

De eerste toepassingen waren sterk gericht op het vervangen en verbeteren van traditionele presentatie- en lesmethoden met een digitale overlay. De belangrijkste vooruitgang was de mogelijkheid om rechtstreeks te communiceren met digitale inhoud op een groot scherm, waardoor de samenwerking meer en dynamischer werd. In de loop van de tijd verbeterde de technologie dramatisch en werden functies toegevoegd zoals multi-touch-mogelijkheden, betere software-integratie en intuïtievere interfaces.