Quad-SLI (vierweg-SLI, waarbij SLI de multi-GPU-technologie van Nvidia is) was een technologie uit vervlogen tijden. De technologie zelf, hoewel technisch haalbaar, leed aan een aantal grote nadelen:

* Schaalbeperkingen: De prestatiewinst door het toevoegen van meer dan twee GPU's was over het algemeen minimaal en rechtvaardigde vaak niet de kosten en complexiteit. Het knelpunt verschoof van de GPU naar andere componenten zoals de CPU, geheugenbandbreedte en de PCIe-bus.

* Stroomverbruik en warmte: Vier high-end GPU's genereerden een enorme hoeveelheid warmte, waardoor enorme koeloplossingen nodig waren. Het stroomverbruik was ook exorbitant.

* Problemen met stuurprogramma's en instabiliteit: Configuraties met meerdere GPU's, vooral met vier kaarten, waren notoir gevoelig voor stuurprogrammaproblemen en instabiliteit.

* Kosten: De kosten van vier high-end GPU's, samen met een moederbord en een voeding die deze konden ondersteunen, waren astronomisch hoog.

Moderne gaming- en professionele toepassingen zijn grotendeels afhankelijk van enkele high-end GPU's of hoogstens dual-GPU-opstellingen (hoewel zelfs dual-GPU-opstellingen steeds minder gebruikelijk worden). De prestatiewinst van meerdere GPU's wordt vaak gecompenseerd door de hierboven genoemde uitdagingen. AMD's CrossFire-technologie (het equivalent van Nvidia's SLI) had ook te maken met soortgelijke beperkingen en is grotendeels ter ziele.

In plaats van meerdere GPU's richten fabrikanten zich op enkele, extreem krachtige GPU's met enorme hoeveelheden VRAM en geavanceerde architecturen om de beste prestaties te leveren. Daarom is het streven naar quad-SLI of vergelijkbare multi-GPU-configuraties een doodlopende weg.