Dit is waarom:

* De complexiteit van dromen: Dromen zijn ongelooflijk complex en omvatten een groot aantal onderling verbonden hersengebieden en neurochemische processen. We begrijpen de neurale mechanismen die ten grondslag liggen aan het genereren van dromen niet volledig, laat staan ​​hoe we ze kunnen decoderen.

* Het ontbreken van een gemeenschappelijke taal: Hersenactiviteit wordt weergegeven door elektrische signalen en veranderingen in de bloedstroom. Er bestaat geen bestaand ‘woordenboek’ dat deze signalen rechtstreeks in de symbolische taal van dromen vertaalt. Hetzelfde hersenactiviteitspatroon kan voor verschillende mensen verschillende dingen vertegenwoordigen.

* De subjectieve aard van ervaring: Zelfs als we de hersenactiviteit tijdens een droom perfect in kaart zouden kunnen brengen, zou het interpreteren van die activiteit als een betekenisvol verhaal een ongelooflijke uitdaging zijn. Dromen zijn subjectief en persoonlijk; wat een bepaald hersenpatroon betekent, is sterk afhankelijk van de herinneringen, ervaringen en emotionele toestand van het individu.

* Technologische beperkingen: De huidige beeldvormingstechnieken voor de hersenen hebben een beperkte ruimtelijke en temporele resolutie. Ze kunnen algemene hersenactiviteitspatronen vastleggen, maar missen de subtiele details die cruciaal zijn voor het begrijpen van de inhoud van een droom.

Terwijl het onderzoek naar het begrijpen van de neurale correlaten van bewustzijn en dromen voortgaat, blijft het ‘lezen van dromen’ voorlopig nog steeds een domein van sciencefiction. Toekomstige ontwikkelingen op het gebied van de neurowetenschappen en AI kunnen uiteindelijk een zekere mate van droominterpretatie mogelijk maken, maar een werkelijk nauwkeurige en volledige ‘droomlezer’ is een ver vooruitzicht.