* Gegevens opslaan: Geheugen bevat de gegevens waarmee een programma werkt. Dit omvat variabelen, constanten, arrays, structuren en de resultaten van berekeningen. Zonder geheugen om deze dingen op te slaan, zou de computer zijn werk elk moment uit het oog verliezen.

* Instructies opslaan (programmacode): De centrale verwerkingseenheid (CPU) van de computer haalt instructies op uit het geheugen en voert deze uit. De code van het programma zelf bevindt zich in het geheugen, waardoor de CPU deze opeenvolgend of indien nodig kan openen en verwerken.

* Contextwisseling inschakelen: Moderne besturingssystemen maken het mogelijk dat meerdere programma's gelijktijdig worden uitgevoerd (of dat lijkt te gebeuren). Dankzij het geheugen kan elk programma zijn eigen speciale ruimte hebben om zijn gegevens en instructies op te slaan, waardoor snel en zonder interferentie tussen taken kan worden geschakeld.

* Cachegegevens: Geheugen fungeert als een snelle, gemakkelijk toegankelijke opslagruimte. Veelgebruikte gegevens worden vaak in de cache opgeslagen in snellere geheugenniveaus (zoals L1-, L2-, L3-cache) om de uitvoering van het programma te versnellen. Zonder dit zou de CPU voortdurend toegang moeten hebben tot langzamer hoofdgeheugen of zelfs opslagapparaten, waardoor programma's ongelooflijk traag worden.

* Ondersteuning van virtueel geheugen: Hierdoor kan een computer programma's uitvoeren die meer geheugen vereisen dan fysiek beschikbaar is. Delen van een programma of gegevens worden indien nodig uitgewisseld tussen het hoofdgeheugen en een secundair opslagapparaat (zoals een harde schijf). Dit wordt beheerd met behulp van geheugen, waardoor het mogelijk wordt grotere, complexere applicaties uit te voeren.

Kortom, geheugen biedt de tijdelijke werkruimte waar de computer zijn bewerkingen uitvoert. Het is de essentiële brug tussen de verwerkingskracht van de CPU en de permanente opslag (harde schijf, SSD) die gegevens langdurig bewaart. Zonder dit zou de berekening zoals wij die kennen onmogelijk zijn.