* Besturingssysteem Netwerkstapel: Elke computer op het LAN gebruikt de netwerkstack van zijn besturingssysteem (bijvoorbeeld TCP/IP-stack in Windows, Linux, macOS) om zijn eigen netwerkcommunicatie te beheren. Dit regelt zaken als IP-adressering, routering binnen het LAN en communicatieprotocollen.

* Netwerkbeheersoftware (NMS): Voor grotere of complexere LAN's biedt netwerkbeheersoftware (zoals SolarWinds, PRTG, Nagios, Zabbix) gecentraliseerde monitoring, configuratie en controle. Deze tools kunnen de netwerkprestaties monitoren, problemen detecteren en waarschuwen, en netwerkapparaten beheren.

* Firmware/software voor netwerkapparaat: Routers, switches en firewalls hebben allemaal hun eigen ingebouwde software of firmware die hun werking binnen het LAN regelt. Deze software beheert de verkeersstroom, beveiliging en andere netwerkfuncties. Dit wordt vaak beheerd via een webinterface of een opdrachtregelinterface (CLI).

* DNS-serversoftware: Een DNS-server (Domain Name System) vertaalt domeinnamen (zoals `example.com`) naar IP-adressen, die essentieel zijn voor apparaten op het LAN om elkaar te vinden. Veel voorkomende voorbeelden zijn BIND en Windows DNS Server.

* DHCP-serversoftware: Een DHCP-server (Dynamic Host Configuration Protocol) wijst automatisch IP-adressen en andere netwerkconfiguratieparameters toe aan apparaten op het LAN. Dit vereenvoudigt het netwerkbeheer. Veelvoorkomende voorbeelden zijn opgenomen in de meeste besturingssystemen en speciale netwerkapparaten.

Kortom, LAN-controle is een gedistribueerde functie die wordt beheerd door een combinatie van de besturingssystemen van de computers op het netwerk, de firmware van de netwerkhardware en speciale netwerkbeheersoftware. Er is geen enkel stukje software dat alles dicteert.