In een campusnetwerk is de kern verantwoordelijk voor het met elkaar verbinden van meerdere gebouwen of afdelingen en het bieden van snelle gegevensoverdracht. Layer 3-switches of -routers worden doorgaans gebruikt in de kern van een campusnetwerk omdat ze meer flexibiliteit, schaalbaarheid en betrouwbaarheid bieden. Layer 3-switches werken op de netwerklaag en kunnen pakketten routeren op basis van IP-adressen, waardoor efficiënte communicatie tussen verschillende subnetten of VLAN's mogelijk is. Ze bieden ook ondersteuning voor routeringsprotocollen zoals Open Shortest Path First (OSPF) of Enhanced Interior Gateway Routing Protocol (EIGRP), die dynamische routering en taakverdeling mogelijk maken.

Het gebruik van een Layer 2-switch in de kern van een campusnetwerk kan beperkingen en knelpunten met zich meebrengen. Layer 2-switches kunnen alleen frames doorsturen op basis van MAC-adressen, wat betekent dat ze geen verkeer tussen verschillende IP-subnetten kunnen routeren. Dit kan problemen veroorzaken bij het communiceren tussen verschillende afdelingen of gebouwen in het campusnetwerk. Bovendien ondersteunen Layer 2-switches geen geavanceerde functies zoals Quality of Service (QoS) en beveiligingsfuncties zoals toegangscontrolelijsten (ACL's), die belangrijk zijn voor het garanderen van betrouwbare en veilige netwerkcommunicatie.

Daarom wordt aanbevolen om Layer 3-switches of routers in de kern van een campusnetwerk te gebruiken om schaalbaarheid, flexibiliteit en betrouwbare communicatie tussen verschillende delen van het netwerk te garanderen.