* Historische traagheid: QWERTY is ontworpen om problemen met het vastlopen van vroege mechanische schrijfmachines te verminderen. Hoewel deze problemen niet relevant zijn voor moderne toetsenborden, raakte de lay-out verankerd voordat alternatieven de kans kregen om aanzienlijke grip te krijgen. Miljoenen typemachines maakten er al gebruik van, en de transitiekosten naar een nieuwe lay-out waren (en zijn nog steeds) enorm.

* Netwerkeffecten: De overgrote meerderheid van de mensen gebruikt QWERTY. Dit betekent dat QWERTY-toetsenborden overal aanwezig zijn, direct beschikbaar zijn en dat er software omheen is ontworpen. Overstappen naar Dvorak betekent dat u opnieuw moet leren typen en mogelijk te maken krijgt met compatibiliteitsproblemen met gedeelde computers of openbare terminals. De voordelen van overstappen zijn persoonlijk, terwijl de kosten wijdverspreid zijn en de interactie met anderen beïnvloeden.

* Leercurve: Hoewel uit onderzoek blijkt dat Dvorak na voldoende oefening kan leiden tot sneller typen, is de aanvankelijke leercurve steil. Dit ontmoedigt wijdverbreide adoptie, omdat de initiële kosten (tijd en moeite) voor velen groter zijn dan de waargenomen voordelen.

* Gebrek aan stimulans: Er is voor de meeste mensen geen dwingende reden om naar Dvorak over te stappen. Hoewel iets hogere typsnelheden haalbaar kunnen zijn, is het verschil voor de gemiddelde gebruiker vaak marginaal en vaak onvoldoende om de moeite te rechtvaardigen die nodig is om een ​​nieuwe lay-out te leren.

Kortom, de prevalentie van QWERTY getuigt van padafhankelijkheid; de vroege adoptie ervan en de netwerkeffecten hebben het ongelooflijk moeilijk gemaakt voor superieure alternatieven zoals Dvorak om het te vervangen, ondanks de potentiële voordelen van die alternatieven. Het gaat er niet om dat het een *betere* lay-out is, maar dat het de *gevestigde* lay-out is.