1. Baudot-code: Ook wel het International Telegraph Alphabet No. 2 (ITA2) genoemd, het is een 5-bits asynchrone code die werd gebruikt in vroege teleprinters en telexmachines.

2. ASCII (Amerikaanse standaardcode voor informatie-uitwisseling): Een veelgebruikte 7-bits code die een unieke 8-bits binaire waarde toewijst aan elke Engelse letter, cijfer, leesteken en andere tekens.

3. EBCDIC (Extended Binary Coded Decimal Interchange Code): Een 8-bits code ontwikkeld door IBM die 6-bits binaire combinaties gebruikt voor het weergeven van de cijfers 0-9 en nog eens 2 bits voor pariteit en andere doeleinden.

Synchrone communicatie:

1. NRZ (Non-Return-to-Zero): Een eenvoudige synchrone communicatiecode waarbij '1' wordt weergegeven door een positieve spanning en '0' door een negatieve spanning.

2. RZ (terug naar nul): In deze code wordt een '1' weergegeven door een positieve spanning die na een bepaalde tijd terugkeert naar nul, terwijl '0' wordt weergegeven door een negatieve spanning die ook terugkeert naar nul.

3. Manchester-code: Een zelfsynchroniserende code waarbij een '1' wordt weergegeven door een overgang van hoge naar lage spanning en een '0' wordt weergegeven door een overgang van lage naar hoge spanning.

Blokkeercodes:

1. Hamming-code: Een blokcode die extra bits aan datablokken toevoegt om fouten te detecteren en soms te corrigeren. Het kan enkelbitsfouten detecteren en in sommige gevallen enkelbitsfouten corrigeren.

2. Golay-code: Nog een blokcode ontworpen voor foutcorrectie en detectie. Het kan maximaal 3-bits fouten corrigeren en alle andere fouten detecteren.

Convolutionele codes:

1. Viterbi-decodering: Een convolutionele code die een convolutionele encoder en een Viterbi-decoder gebruikt om fouten te detecteren en te corrigeren. Het kan continue foutcorrectie bieden zonder dat bloksynchronisatie nodig is.

Turbocodes:

1. Turbocode: Een krachtige foutcorrectiecode die twee convolutionele codes combineert met een interleaver. Het kan bijna-Shannon-limietprestaties bereiken en wordt veel gebruikt in communicatiesystemen.

2. LDPC-codes (Low-Density Parity Check): Een familie van foutcorrectiecodes met schaarse pariteitscontrolematrices. LDPC-codes kunnen prestaties bereiken die dicht bij de Shannon-limiet liggen en worden gebruikt in verschillende communicatiestandaarden, waaronder Wi-Fi en 3G/4G mobiele netwerken.

3. Polaire codes: Een klasse foutcorrectiecodes die onlangs zijn verschenen en prestaties van bijna capaciteit bieden. Polaire codes worden gebruikt in verschillende communicatiesystemen en technologieën voor gegevensopslag.