Geluidsapparaten:

* Spondaische vervangingen: Byron maakt vaak gebruik van spondaïsche vervangingen (twee beklemtoonde lettergrepen op rij) om een ​​gevoel van gewicht, drama of nadruk te creëren, waardoor het reguliere ritme van het couplet wordt onderbroken.

* Alliteratie en assonantie: Hij gebruikte op meesterlijke wijze alliteratie (herhaling van medeklinkers) en assonantie (herhaling van klinkers) om muzikaliteit te creëren en bepaalde woorden of zinsneden te benadrukken.

* Caesuur: Strategische pauzes binnen de lijnen, waardoor een dramatisch effect ontstaat en de emotionele inhoud wordt weerspiegeld.

Figuratief taalgebruik:

* Metafoor en vergelijking: Overvloedig gebruik van metaforen (directe vergelijking) en vergelijkingen (vergelijkingen met "like" of "as") om levendige beelden te creëren en complexe emoties en ideeën over te brengen.

* Personificatie: Hij geeft menselijke kwaliteiten aan levenloze objecten of abstracte concepten en voegt diepte en expressiviteit toe aan zijn beschrijvingen.

* Hyperbool: Overdrijving ter nadruk of dramatisch effect, een veelvoorkomend kenmerk in zijn gepassioneerde en rebelse gedichten.

* Apostrof: Het rechtstreeks aanspreken van een afwezige persoon, object of abstract concept, vaak om sterke emoties uit te drukken of intimiteit te creëren.

Structuur en stijl:

* Dramatische monoloog: Een belangrijke techniek die wordt gebruikt, vooral in werken als *Childe Harold's Pilgrimage*, waarbij de spreker zijn karakter en verhaal door zijn eigen woorden onthult.

* Ironie: Zowel verbale als situationele ironie wordt vaak gebruikt, waardoor er lagen van betekenis en complexiteit aan zijn verhalen worden toegevoegd.

* Satire: Byron gebruikte vaak satire en gebruikte humor en humor om sociale normen, politieke systemen en menselijke dwaasheid te bekritiseren. Zijn humor kan scherp en cynisch zijn.

* Gratis vers (tot op zekere hoogte): Hoewel hij vaak vasthield aan traditionele vormen zoals de Spenserian strofe, week hij af en toe af naar een vrijere stijl, vooral in zijn latere werken.

* Spenserian strofe: Een prominente structurele keuze, vooral in *Childe Harold's Pilgrimage*, waarin gebruik wordt gemaakt van een complex rijmschema en metrum om een ​​rijk en vloeiend ritme te creëren.

Thema's en afbeeldingen:

* Byronic Held: Dit is misschien wel zijn beroemdste literaire bijdrage. De Byronic-held is een sombere, gepassioneerde en vaak rebelse figuur, gekenmerkt door intense emoties, cynisme en een gevoel van isolatie. Hij is niet zomaar een slechterik, maar een complex personage met zowel bewonderenswaardige als verwerpelijke kwaliteiten.

* Natuurbeelden: De romantische nadruk op de natuur is sterk aanwezig, gebruikt om de innerlijke onrust van de personages weer te geven of om sfeer te creëren. Vaak weerspiegelt de natuur de emotionele toestand van het onderwerp van het gedicht.

* Oriëntalisme: Zijn werken weerspiegelen soms de romantische fascinatie voor het exotische Oosten, waarbij hij gebruik maakt van beelden en thema's uit oosterse culturen, zij het vaak vanuit een zeer geromantiseerde en soms stereotiepe lens.

Het is belangrijk op te merken dat Byrons gebruik van deze apparaten niet louter decoratief was. Ze waren een integraal onderdeel van het creëren van een unieke stem en het overbrengen van de complexe emoties, sociale kritieken en filosofische ideeën die zijn werk doordringen. Door specifieke gedichten te analyseren, kunnen zijn technieken en hun effect gedetailleerder worden onderzocht.