* Meer kernen: Complexe CPU's hebben vaak veel kernen (bijvoorbeeld 8, 16 of zelfs meer), waardoor parallelle verwerking van meerdere taken tegelijk mogelijk is. Eenvoudigere CPU's hebben mogelijk slechts één of twee kernen.

* Grotere cache: Ze beschikken doorgaans over een aanzienlijk groter cachegeheugen (L1-, L2-, L3-caches). Grotere caches betekenen snellere toegang tot veelgebruikte gegevens, waardoor de prestaties verbeteren. Eenvoudigere CPU's hebben kleinere, minder geavanceerde cachingmechanismen.

* Geavanceerde instructiesets: Complexe CPU's ondersteunen een breder scala aan instructies, waardoor complexe taken efficiënter kunnen worden uitgevoerd. Eenvoudigere CPU's hebben mogelijk een beperktere instructieset.

* Hogere kloksnelheden (hoewel niet altijd): Hoewel de kloksnelheid niet de enige indicator is voor de complexiteit, hebben complexe CPU's vaak hogere kloksnelheden, waardoor meer instructies per seconde mogelijk zijn. Moderne architectuur richt zich echter meer op efficiënt kernontwerp en parallelle verwerking dan op pure kloksnelheid.

* Geïntegreerde grafische verwerkingseenheden (GPU's): Veel complexe CPU's, vooral die ontworpen voor desktops en laptops, integreren krachtige GPU's rechtstreeks op de chip. Dit verbetert de grafische verwerkingsmogelijkheden en vermindert de noodzaak voor een aparte grafische kaart.

* Geavanceerd energiebeheer: Complexe CPU's bevatten vaak geavanceerde energiebeheerfuncties om de prestaties en het energieverbruik in evenwicht te brengen. Eenvoudigere CPU's hebben mogelijk minder verfijnde energiebesparende mechanismen.

* Hyperthreading of SMT (simultane multithreading): Deze technologie maakt het mogelijk dat één kern meerdere threads tegelijkertijd verwerkt, waardoor de efficiëntie toeneemt. Dit is een veel voorkomend kenmerk bij complexe CPU's.

* Grotere matrijsgrootte: De fysieke grootte van de siliciumchip van een complexe CPU is over het algemeen groter vanwege het grotere aantal transistors en componenten.

Kortom, een complexe CPU wordt gekenmerkt door zijn vermogen om complexere en veeleisende taken efficiënter af te handelen dan een eenvoudigere CPU, vaak door parallelle verwerking, grotere caches en geavanceerdere instructiesets. Het onderscheid is relatief; wat tien jaar geleden als een "complexe CPU" werd beschouwd, kan tegenwoordig als relatief eenvoudig worden beschouwd vanwege de voortdurende vooruitgang in de CPU-technologie.