Hier is een overzicht:

* Twee afzonderlijke CPU's (bijvoorbeeld twee Xeon-processors): Deze bieden aanzienlijk meer verwerkingskracht en potentieel meer geheugenbandbreedte en I/O-mogelijkheden. Ze zijn ontworpen voor taken die extreme prestaties vereisen, zoals wetenschappelijk computergebruik, videoweergave of het uitvoeren van grote databases.

* Enkele dual-coreprocessor: Dit is een veel voorkomende opstelling bij computers van consumentenkwaliteit. Hoewel hij voldoende is voor veel taken, is hij aanzienlijk minder krachtig dan twee volledige CPU's.

De belangrijkste verschillen:

* Verwerkingskracht: Twee afzonderlijke CPU's bieden bijna altijd drastisch meer verwerkingskracht dan een enkele dual-core CPU. Ze hebben meer cores en potentieel hogere kloksnelheden.

* Geheugenbandbreedte: Systemen met twee CPU's hebben vaak meer geheugenkanalen en hebben sneller toegang tot het geheugen.

* I/O-mogelijkheden: Ze hebben vaak meer PCI-e slots en andere uitbreidingsmogelijkheden.

* Kosten en complexiteit: Moederborden en CPU's voor systemen met twee processors zijn veel duurder en complexer dan die voor single-dual-core CPU's.

* Softwarecompatibiliteit: Software moet worden ontworpen om te profiteren van meerdere CPU's. Veel applicaties zijn hiervoor niet geoptimaliseerd.

In het kort: Als je extreme prestaties nodig hebt voor zeer veeleisende taken, zullen twee afzonderlijke CPU's veel beter zijn. Voor alledaags computergebruik is een enkele dual-coreprocessor (hoewel inmiddels wat gedateerd) over het algemeen voldoende, en een moderne quad-core of hoger is veel beter. Het vergelijken van een dual-processorsysteem met een enkel dual-core systeem is als het vergelijken van een vloot semi-vrachtwagens met een enkele fiets – enorm verschillende mogelijkheden en gebruiksscenario’s.