Voorbeelden van analoge opslagapparaten zijn:

* Audiocassettebandjes: Informatie wordt opgeslagen als variaties in de magnetisatie van een magneetband.

* Vinylplaten (LP's): Informatie wordt gecodeerd in de fysieke vorm van de groeven, waarbij variaties in breedte en diepte verschillende geluiden vertegenwoordigen.

* Reel-to-reel-banden (audio of video): Vergelijkbaar met cassettebandjes, maar vaak van hogere kwaliteit door de bredere tape en betere mechanismen.

* Compactcassette (video): Een kleiner formaat dan reel-to-reel voor video-opslag, met behulp van magneetband.

* Eerste videoformaten (zoals Betamax of VHS): Gebruikte magneetband om video- en audio-informatie op te slaan.

* Enkele vroege computeropslagmechanismen: Sommige vroege computers gebruikten analoge opslag, zoals vertragingslijnen of magnetische drums, hoewel deze veel minder gebruikelijk waren dan de evoluerende digitale methoden.

* Foto's (film): Het beeld wordt chemisch opgeslagen als een continue variatie in de zilverhalogenidedichtheid.

Het belangrijkste kenmerk dat ze onderscheidt van digitale opslag is het continue karakter van de representatie. Dit leidt tot enkele significante verschillen:

* Gevoeligheid voor ruis en degradatie: Analoge signalen worden gemakkelijk beïnvloed door achtergrondgeluiden en fysieke slijtage, wat na verloop van tijd tot signaalverslechtering leidt.

* Beperkte duplicatiegetrouwheid: Kopieën zijn nooit perfect; elke generatie verliest wat informatie.

* Moeilijk te bewerken of manipuleren: Direct bewerken is een uitdaging; Normaal gesproken moet u een nieuwe kopie maken om wijzigingen aan te brengen.

Hoewel analoge opslag voor de meeste toepassingen grotendeels wordt vervangen door digitale opslag vanwege hun superieure duurzaamheid en manipulatiegemak, blijft analoge opslag relevant in sommige nichecontexten (audiofielen die de waargenomen warmte van vinyl waarderen, bepaalde archiveringsdoeleinden, enz.).