Harde schijf (HDD):

HDD's slaan informatie magnetisch op. Er wordt gebruik gemaakt van een draaiende schotel bekleed met magnetisch materiaal. Gegevens worden geschreven door een lees-/schrijfkop (een elektromagneet) nauwkeurig boven de schotel te plaatsen. De kop magnetiseert kleine delen van het oppervlak van de schotel in een van twee polariteiten, die binaire 0 en 1 vertegenwoordigen. Bij het lezen van gegevens neemt de kop de magnetische polariteit van deze kleine gebieden waar. De richting van het magnetische veld vertegenwoordigt de gegevens.

Solid State Drive (SSD):

SSD's gebruiken elektronische geheugenchips, met name flashgeheugen, om gegevens op te slaan. Flash-geheugen maakt gebruik van transistors die in arrays zijn gerangschikt, waarbij elke transistor een lading kan opslaan. De aanwezigheid of afwezigheid van een lading in een transistor vertegenwoordigt een binaire 0 of 1. Gegevens worden geschreven door spanning op deze transistors aan te leggen om ze op te laden of te ontladen, en gegevens worden gelezen door de aanwezigheid of afwezigheid van een lading te detecteren. Dit is fundamenteel anders dan de magnetische opslag in HDD's.

In het kort:

* HDD: Magnetische polarisatie van kleine gebieden op een draaiende schotel.

* SSD: Elektrische lading opgeslagen in transistors op flashgeheugenchips.