* Identiteits- en toegangsbeheersystemen (IAM): Deze systemen authenticeren gebruikers en verlenen hen toegang tot organisatiebronnen op basis van hun rollen en machtigingen. Browsers worden *door* deze systemen gebruikt, maar maken geen inherent deel uit van het koppelingsproces. Voorbeelden hiervan zijn Okta, Azure Active Directory en Google Workspace.

* Virtuele privénetwerken (VPN's): Deze creëren veilige verbindingen tussen apparaten en het netwerk van een organisatie, waardoor werknemers op afstand toegang hebben tot interne bronnen. Ook hier wordt *binnen* de VPN-verbinding een browser gebruikt, niet als verbindingsmechanisme zelf.

* oplossingen voor mobiel apparaatbeheer (MDM) en Enterprise Mobility Management (EMM): Deze oplossingen beheren en beveiligen apparaten (telefoons, laptops, tablets) die worden gebruikt om toegang te krijgen tot organisatiebronnen. Ze integreren vaak met browsers om beveiligingsbeleid af te dwingen (zoals het vereisen van bepaalde browserextensies of het voorkomen van toegang tot bepaalde sites).

* Bedrijfsportals of intranetten: Dit zijn websites die alleen toegankelijk zijn voor medewerkers, doorgaans via authenticatie via het hierboven genoemde IAM-systeem. De browser is het hulpmiddel dat wordt gebruikt om toegang te krijgen tot deze portalen.

Kortom, geen enkele browser ‘koppelt’ inherent:het zijn de onderliggende infrastructuur en beveiligingssystemen die de verbinding tussen apparaten en de organisatie tot stand brengen en beheren. Browsers zijn eenvoudigweg de interface voor interactie met die systemen en internet.