Er is geen publiekelijk verifieerbaar bewijs dat de Tor Browser zelf is gehackt door een wetshandhavingsinstantie (LEA). Beweringen over dergelijke hacks circuleren vaak online, maar het ontbreekt doorgaans aan geloofwaardige bronnen en onafhankelijke verificatie.
Het is echter cruciaal om te begrijpen:
* De beveiliging van Tor is afhankelijk van een netwerkeffect: De beveiliging van Tor gaat niet alleen over de browser zelf, maar over het hele netwerk van relais. Een compromis van een aanzienlijk aantal relais zou de geboden anonimiteit kunnen verzwakken. Hoewel het Tor Project hard werkt om dergelijke risico's te beperken, zijn kwetsbaarheden altijd mogelijk.
* Gerichte aanvallen zijn mogelijk: LEA's kunnen zich mogelijk op *specifieke* gebruikers van Tor richten, met behulp van methoden zoals malware, phishing of het compromitteren van specifieke relais. Dit zou niet noodzakelijkerwijs betekenen dat de Tor Browser in algemene zin wordt "gehackt", maar het zou de anonimiteit van de beoogde individuen in gevaar brengen.
* Zero-day exploits vormen een bedreiging: Onontdekte kwetsbaarheden (zero-day exploits) vormen een risico voor alle software, inclusief de Tor Browser. Als een LEA een dergelijke kwetsbaarheid zou ontdekken en exploiteren, zou dit de anonimiteit van de gebruiker in gevaar kunnen brengen zonder medeweten van het Tor Project.
Kortom, hoewel er geen openbaar bewijs is van een wijdverbreide hack van de Tor Browser zelf, bestaat er altijd de mogelijkheid van gerichte aanvallen of zero-day exploits. Het Tor Project werkt voortdurend aan het verbeteren van de veiligheid, maar absolute anonimiteit is nooit gegarandeerd. Gebruikers moeten altijd goede beveiligingsgewoonten in praktijk brengen en zich bewust blijven van potentiële risico's. |