Om de totale grootte van elke map te berekenen, gebruikt u doorgaans `du` (schijfgebruik). Echter, `du` "doorkruist" niet inherent elke directory en drukt de naam en grootte ervan afzonderlijk af. Het rapporteert de grootte van elke map, *inclusief de submappen*, wat op subtiele wijze verschilt van een traversal die expliciet elke map en de grootte ervan zou vermelden, onafhankelijk van de onderliggende mappen.

Hier ziet u hoe u een directory-traversal kunt realiseren die de totale grootte van elke map laat zien:

`du` gebruiken met `find`:

Dit combineert `find` voor de traversal en `du` voor grootteberekening. `find` geeft een lijst van elke map, en `xargs` voedt die mappen naar `du`:

``` bash

vinden . -type d-print0 | xargs -0 -I {} du -sh {}

```

* `vind. -type d -print0`:Dit vindt alle mappen ( `-type d`) beginnend bij de huidige map (`.`) en drukt hun namen af, gescheiden door nultekens (`-print0`). Nultekens zijn cruciaal voor het verwerken van bestandsnamen met spaties of speciale tekens.

* `xargs -0 -I {} du -sh {}`:Dit neemt de null-gescheiden bestandsnamen uit `find` en voert `du -sh` uit op elk bestand. `-0` vertelt `xargs` null-gescheiden invoer te verwachten, `-I {}` stelt `{}` in als tijdelijke aanduiding voor de bestandsnaam, `du -sh` toont de grootte in een voor mensen leesbaar formaat (`-h`) en alleen de samenvattingsgrootte (niet de grootte van elk bestand daarin) `-s`.

Dit komt het dichtst in de buurt van een doorgang die u expliciet de grootte van elke map geeft. Het `du`-commando zelf is niet strikt een traversal-algoritme, maar wanneer het samen met `find` wordt gebruikt, voert de combinatie de gewenste actie uit.