Wanneer een programma verzoeken geheugen van het systeem , het systeem wijst de eerste beschikbare blokken van het geheugen , en behoudt ze totdat het programma eindigt . Als er meer dan een programma loopt simultaan , het systeem wijst gewoon de volgende beschikbare blok , en blijft dit doen totdat het loopt uit de beschikbare geheugen . Bij sommige programma's te beëindigen , mogen ze vertrekken gaten van het beschikbare geheugen , maar deze gebieden zijn niet bruikbaar . Als een programma aanvragen , bijvoorbeeld , 100 bytes van het geheugen , maar de eerste beschikbare kloof is slechts 50 bytes , dan is die ruimte zal ongebruikt blijven en het systeem zal toegewezen de eerste beschikbare blok van 100 aaneengesloten bytes in plaats van te proberen om fragment verzoek van de programma 's .
geheugentoewijzing

Terwijl het systeem meet geheugen in bytes , het kan niet elke byte van het geheugen toe te wijzen . Door geheugen adresseringsprotocollen , kan het systeem pas beginnen geheugentoewijzing op specifieke adressen , meestal in een veelvoud van 4 , 8 of 16 bytes . Als bijvoorbeeld de adresseringsprotocollen vereisen veelvouden van 16 bytes , een verzoek tot 25 bytes geheugen zou effectief nemen 32 bytes . Het programma neemt zijn 25 bytes van het geheugen , maar de ruimte van het einde van het programma tot de 32e byte onbruikbaar het systeem blijft . Bovendien kunnen sommige systemen subsidieprogramma's een extra buffer van het geheugen te houden voor variabele omstandigheden , en dit geheugen gereserveerd blijven, zelfs indien ongebruikt .
Fragmentatie

deze kleine gefragmenteerde blokken van het geheugen zijn de oorzaak van interne fragmentatie . Aangezien de verloren bytes gewoonlijk relatief klein in vergelijking met de geheugenvereisten van de betrokken programma's , interne fragmentatie zelden veroorzaakt aanzienlijke problemen systeem tenzij zulks de hoeveelheid geïnstalleerd RAM nauwelijks voldoende voor de behoeften van het systeem , of wanneer RAM-fout plotseling vermindert de hoeveelheid geheugen op een verder gezond systeem .
gegevens fragmentatie

File systemen
kunnen ook last hebben van hun eigen soort interne fragmentatie . Om de toegang tot de schijf versnellen , file systemen gebruiken een vergelijkbaar systeem voor de toewijzing , het reserveren van blokken van bytes genaamd clusters . Het NTFS -systeem Windows gebruikt , bijvoorbeeld , heeft een instelbare cluster maten variërend van 512 tot 4096 bytes . Elk bestand kleiner is dan dit bedrag , of een bestand dat dan bloedt in een ander cluster met minder dan de totale grootte , zal ertoe leiden dat het systeem om de resterende ruimte over te slaan bij het toewijzen van meer gegevens .