Hier is een overzicht:

Traditionele (procedurele/gestructureerde) software:

* Expliciete controlestructuren: Besturingscomponenten zijn vaak zeer expliciet in procedurele programmering. Zaken als 'if-else'-statements, 'for'- en 'while'-loops, 'goto'-statements (hoewel afgeraden) en functieaanroepen dicteren rechtstreeks de stroom van uitvoering. De programmeur controleert rechtstreeks de volgorde van de bewerkingen.

* Algemene variabelen en gedeelde gegevens: Controle wordt vaak uitgeoefend door het manipuleren van globale variabelen of gedeelde datastructuren. Eén deel van het programma kan een globale variabele wijzigen, wat een verandering in het gedrag van een ander deel teweegbrengt. Dit kan leiden tot complexiteit en problemen bij het beheren van de controlestroom.

* Subroutines/Functies: Functies fungeren als controlecomponenten door een specifieke taak in te kapselen en de uitvoering binnen die taak te controleren. De totale stroom blijft echter grotendeels bepaald door de hoofdprogrammastructuur.

Objectgeoriënteerde software:

* Impliciete controle via objectinteracties: De controlestroom in objectgeoriënteerde software is vaak minder expliciet en meer impliciet gedefinieerd door de interacties tussen objecten. Objecten sturen berichten naar elkaar, waardoor methoden (functies binnen objecten) worden geactiveerd. De volgorde van deze interacties bepaalt de algehele programmastroom.

* Gebeurtenisgestuurd programmeren: Veel objectgeoriënteerde systemen maken gebruik van gebeurtenisgestuurde architecturen. Gebeurtenissen (zoals gebruikersklikken, netwerkberichten, timerverlopen) activeren acties in objecten. De besturingsstroom wordt aangestuurd door deze externe gebeurtenissen in plaats van door een lineaire volgorde die door de programmeur wordt gedicteerd.

* Ontwerppatronen: Objectgeoriënteerde ontwerppatronen, zoals de State-, Strategy- en Command-patronen, bieden gestructureerde manieren om de uitvoeringsstroom binnen een systeem te beheren en te controleren. Deze fungeren als controlemechanismen op een hoger niveau.

* Gelijktijdigheid en multithreading: Objectgeoriënteerde systemen maken vaak gebruik van threads of processen, waardoor mechanismen (zoals mutexen en semaforen) nodig zijn om gelijktijdige toegang tot gedeelde bronnen te controleren en synchronisatie te beheren, wat cruciale controlecomponenten zijn.

Het belangrijkste verschil:

Het verschil is niet de *afwezigheid* van controlecomponenten, maar eerder het *abstractieniveau* en hoe de controle *verdeeld* is. Bij procedureel programmeren is de controle vaak gecentraliseerd en expliciet. Bij objectgeoriënteerd programmeren is de controle meer gedecentraliseerd en impliciet, verdeeld over op elkaar inwerkende objecten. De behoefte aan mechanismen om de volgorde van operaties en interacties te beheren blijft echter van fundamenteel belang.

Samenvattend vereisen beide paradigma’s mechanismen om de uitvoeringsstroom te controleren. Objectgeoriënteerd programmeren verschuift simpelweg de focus van expliciete, gecentraliseerde controlestructuren naar impliciete, gedistribueerde controle via objectinteracties en gebeurtenisafhandeling. De onderliggende behoefte aan het beheersen van de programmastroom blijft echter constant.