1. Watervalmodel:

Het watervalmodel is een opeenvolgend ontwikkelingsproces waarbij elke fase moet worden voltooid voordat naar de volgende wordt gegaan. Het bestaat uit verschillende fasen, zoals het verzamelen van vereisten, ontwerp, implementatie, testen en implementatie.

2. Documentatiegericht:

Bij conventioneel softwarebeheer wordt sterk de nadruk gelegd op uitgebreide documentatie. Gedetailleerde specificaties, ontwerpdocumenten, gebruikershandleidingen en testplannen zijn vaak vereist.

3. Strikte wijzigingscontrole:

Wijzigingen in softwarevereisten of -specificaties worden zorgvuldig overwogen en vereisen mogelijk formele wijzigingsverzoeken en goedkeuringen om verstoringen van het ontwikkelingsproces tot een minimum te beperken.

4. Lineaire planning:

Projectplannen worden gemaakt met behulp van traditionele methoden zoals Gantt-diagrammen, die zich richten op lineaire voortgang en afhankelijkheidsbeheer tussen taken.

5. Gecentraliseerde besluitvorming:

De beslissingsbevoegdheid is doorgaans geconcentreerd in de handen van senior managers of projectleiders, die beslissingen nemen op basis van hiërarchische structuren.

6. Communicatie van bovenaf:

Communicatie stroomt vaak van managers en projectleiders naar teamleden, met minder nadruk op horizontale samenwerking en feedbackloops.

7. Stijve methodologieën:

Conventionele benaderingen houden zich vaak aan vooraf gedefinieerde methodologieën, zoals het Rational Unified Process (RUP) of Capability Maturity Model Integration (CMMI), die standaardrichtlijnen en sjablonen voor softwareontwikkeling bieden.

8. Beperkt aanpassingsvermogen:

Conventioneel softwarebeheer is mogelijk minder flexibel in het reageren op veranderende eisen of opkomende technologieën, omdat het afhankelijk is van vooraf gedefinieerde processen en structuren.

9. Nadruk op efficiëntie:

De nadruk ligt vaak op het bereiken van efficiëntie en het optimaliseren van het gebruik van hulpbronnen, in plaats van op het bevorderen van creativiteit en innovatie.

10. Meting en rapportage:

Conventioneel softwarebeheer maakt veel gebruik van meetgegevens, rapporten en statusvergaderingen om de voortgang en resultaten bij te houden, maar deze geven niet altijd de werkelijke gezondheid van het project weer.

Het is belangrijk op te merken dat hoewel conventioneel softwarebeheer structuur en een raamwerk kan bieden voor het beheren van projecten, het misschien niet geschikt is voor elke organisatie of elk projecttype. Agile-methodieken zijn bijvoorbeeld naar voren gekomen als een alternatieve aanpak die de nadruk legt op flexibiliteit, samenwerking en continue verbetering. De keuze voor een softwarebeheeraanpak hangt af van verschillende factoren, zoals de projectgrootte, complexiteit, organisatiecultuur en de voorkeuren van het ontwikkelteam.