1. Verhongering :Processen met kleinere CPU-vereisten moeten mogelijk een langere periode wachten voordat ze aan de beurt zijn om uit te voeren. Dit kan leiden tot hongersnood, waarbij sommige processen lange tijd geen vooruitgang boeken.

2. Gereduceerde contextwisseling :Wanneer het tijdsegment te groot is, zijn er minder contextwisselingen tussen processen. Hoewel dit de overhead van het wisselen van context enigszins kan verminderen, betekent het ook dat het minder waarschijnlijk is dat processen worden ondermijnd en tegelijkertijd worden uitgevoerd. Dit kan leiden tot een verminderde reactiesnelheid van het systeem en een afname van de algehele systeemefficiëntie.

3. Inefficiënt CPU-gebruik :Als het tijdsdeel te groot is, kan een enkel proces de CPU voor langere tijd monopoliseren. Dit kan voorkomen dat andere processen een eerlijk deel van de CPU-tijd krijgen en resulteren in inefficiënt CPU-gebruik.

4. Niet-reagerend systeem :Bij een groot tijdsinterval reageert het systeem mogelijk niet meer op gebruikersinvoer of andere gebeurtenissen. Dit komt doordat het momenteel uitgevoerde proces de CPU lange tijd vasthoudt, waardoor andere processen niet kunnen reageren op externe verzoeken.

Om deze problemen te verhelpen, moet het tijdsdeel zorgvuldig worden gekozen om een ​​evenwicht te vinden tussen de behoefte aan eerlijkheid tussen processen, het reactievermogen van het systeem en de efficiëntie van het CPU-gebruik. Een kleiner tijdsdeel bevordert een eerlijkere verdeling van bronnen en verbetert de reactiesnelheid van het systeem, maar kan ook de overhead van contextwisseling vergroten. Het vinden van een optimale time slice-waarde vereist een zorgvuldige afweging van de werklast en prestatiekenmerken van het systeem.