Laten we afbreken waarom deze combinatie niet haalbaar is:

Voordelen:

* vereenvoudigd ontwerp: Ongetwijfeld kan het combineren van lagen leiden tot een eenvoudiger ontwerp, waardoor het aantal betrokken protocollen en entiteiten wordt verminderd.

* Potentieel voor efficiëntie: In theorie kan het elimineren van de scheiding tussen lagen mogelijk de prestaties verbeteren door de overhead te verminderen die geassocieerd is met tussenlaagse communicatie.

Nadelen:

* Functionaliteitsverlies: Het combineren van deze lagen zou betekenen dat ze de verschillende functionaliteiten verliezen die ze bieden:

* Sessielaag: Verantwoordelijk voor het tot stand brengen, onderhouden en beëindigen van verbindingen tussen toepassingen. Dit omvat functies zoals checkpoints, stroomregeling en gegevenssynchronisatie.

* Presentatielaag: Bezorgd over gegevensrepresentatie, om ervoor te zorgen dat gegevens worden opgemaakt en gecodeerd op een manier die beide applicaties kunnen begrijpen. Dit omvat taken zoals codering, compressie en gegevensconversie.

* Verhoogde complexiteit: In plaats van vereenvoudiging, zou het combineren van deze lagen resulteren in een complexere en monolithische laag, waardoor het moeilijker is om te ontwikkelen, te onderhouden en problemen op te lossen.

* Beperkte flexibiliteit: Het combineren van de lagen zou de flexibiliteit beperken om afzonderlijke protocollen voor verschillende toepassingen toe te voegen of te wijzigen.

Waarom het niet praktisch is:

* Verschillende functionaliteit: De sessie- en presentatielagen zijn ontworpen om fundamenteel verschillende aspecten van datacommunicatie af te handelen. Het combineren van ze zou een chaotische en inefficiënte puinhoop creëren.

* real-world implementaties: Het OSI-model dient als een theoretisch kader en implementaties uit de praktijk zijn vaak afgestemd op specifieke behoeften. Het TCP/IP -model combineert bijvoorbeeld de sessie-, presentatie- en applicatielagen in een enkele laag, maar dit wordt gedaan op een manier die nog steeds de belangrijkste functionaliteiten van elke laag aanpakt.

Conclusie:

Het combineren van de sessie- en presentatielagen in één internetlaag is onpraktisch, inefficiënt en zou de kernprincipes van het OSI -model ondermijnen. Het zou resulteren in een complexer en minder flexibel systeem, waardoor het potentieel voor groei en aanpassingsvermogen wordt beperkt.

Het OSI -model dient als een waardevol kader voor het begrijpen van netwerkcommunicatie en de lagen zijn ontworpen om effectief samen te werken. Elke laag speelt een cruciale rol bij het waarborgen van betrouwbare en efficiënte gegevensuitwisseling.