Bottom-up aspecten:

* gemeenschapsgestuurd: De kern van open-source is de gemeenschap van ontwikkelaars die hun tijd en vaardigheden bijdragen aan het project. Deze ontwikkelaars worden vaak aangedreven door persoonlijke interesses, de wens om te leren of de behoefte aan specifieke functies, niet door richtlijnen van een enkele entiteit.

* Gedecentraliseerde besluitvorming: Beslissingen over de richting van het project, functie-implementaties en codebijdragen worden vaak genomen door consensusopbouwende discussies binnen de gemeenschap. Hoewel projectbeheerders of kernontwikkelaars mogelijk meer invloed hebben, is het meestal gebaseerd op hun expertise en bijdragen, niet op hiërarchie.

* Organische evolutie: Open-source projecten evolueren vaak organisch, met nieuwe functies, bugfixes en verbeteringen die voortvloeien uit individuele bijdragen en de feedback van de gemeenschap. Dit staat in contrast met top-down benaderingen waarbij ontwikkeling meestal wordt aangedreven door vooraf gedefinieerde plannen en routekaarten.

top-down elementen:

* Projectleiders: Hoewel open-source ontwikkeling gemeenschapsgestuurd is, heeft het vaak aangeduid als projectleiders of onderhouders die de algemene richting van het project begeleiden en fungeren als contactpunten voor leden van de gemeenschap.

* Formele bestuursstructuren: Sommige open-source projecten hebben formele bestuursstructuren, zoals boards of stuurcomités, die helpen bij de visie van het project te bepalen en de duurzaamheid ervan te waarborgen. Deze structuren kunnen de richting van het project beïnvloeden, hoewel ze meestal worden gekozen of geselecteerd door de gemeenschap.

* Bedrijfssponsoring: Veel open-source projecten ontvangen financiering en ondersteuning van bedrijven die de software gebruiken. Deze sponsors kunnen soms invloed uitoefenen op de richting van het project, maar hun betrokkenheid is meestal transparant en onderworpen aan input van de gemeenschap.

Samenvattend:

Hoewel open-source ontwikkeling misschien een puur bottom-up benadering lijkt, is het nauwkeuriger om het te zien als een hybride model . Het maakt gebruik van de kracht van gedecentraliseerde gemeenschapsbijdragen en samenwerkingsbeslissing, terwijl het ook de noodzaak erkent van wat top-down leiderschap en begeleiding om de stabiliteit en het succes van het project te waarborgen.