Wanneer u een opstartbaar USB-station maakt met behulp van tools zoals Ubuntu Startup Disk Creator of UNetbootin, heeft u de mogelijkheid om persistentie in te schakelen. Hierdoor wordt een speciaal bestand aangemaakt, vaak genaamd "persistence.conf" of iets dergelijks, op de USB-drive. De grootte van dit bestand bepaalt hoeveel opslagruimte er wordt gereserveerd voor het opslaan van uw wijzigingen.

Tijdens het opstarten zal het live-systeem het persistentiebestand detecteren en als een beschrijfbare overlay aankoppelen. Alle wijzigingen die u in het systeem aanbrengt, zoals het installeren van software, het maken van bestanden of het wijzigen van instellingen, worden naar deze overlay geschreven in plaats van naar de originele live distributiebestanden. Hierdoor kunt u de live-omgeving aanpassen en uw wijzigingen meenemen naar verschillende computers.

Persistentiebestanden zijn met name handig voor het maken van aangepaste live USB-drives voor specifieke taken of doeleinden. U kunt bijvoorbeeld een opstartbare USB met persistentie maken die u kunt gebruiken als draagbare ontwikkelomgeving, als hulpmiddel voor probleemoplossing of als gespecialiseerd besturingssysteem voor een bepaald project.

Houd er rekening mee dat de specifieke locatie en naam van het persistentiebestand kan variëren, afhankelijk van de tool die wordt gebruikt om de live USB-drive te maken. Raadpleeg altijd de documentatie of instructies van de tool die u gebruikt voor nauwkeurigere informatie.