| Er is geen enkele uitvinder van assemblagetaal. Het evolueerde geleidelijk in de loop van de tijd, met bijdragen van verschillende individuen en organisaties. Hier is een uitsplitsing:
* Vroeg begin:
* 1940s: Vroege computers gebruikt machinecode , die rechtstreeks werd weergegeven door binaire getallen. Dit was uiterst moeilijk om te schrijven en te debuggen.
* 1949: Maurice Wilkes, een Britse computerwetenschapper, stelde het idee voor om symbolische namen te gebruiken Voor geheugenlocaties en bewerkingen, het leggen van de basis voor assemblagetaal.
* Eerste assemblagetalen:
* 1950s: Verschillende computerfabrikanten ontwikkelden hun eigen assemblagetalen voor hun machines.
* 1954: De IBM 701 -computer was een van de eersten die een speciale assemblagetaal had, genaamd soap (Symbolic Optimal Assembly Program).
* 1955: De fortran Programmeertaal, hoewel geen assemblagetaal, hielp het concept van het gebruik van mnemonics voor instructies populair maken.
* Standaardisatie van de assemblagetaal:
* 1960s: Er werden inspanningen geleverd om meer gestandaardiseerde assemblagetalen te maken, waardoor het gemakkelijker is om code te schrijven die op verschillende computers kon worden uitgevoerd.
* 1966: dec ontwikkeld macro-11 voor de PDP-11, die een veelgebruikte assemblagetaal werd.
Sleutelpunten:
* Assemblagetaal is geen enkele, vaste uitvinding. Het werd door veel mensen gedurende een bepaalde periode ontwikkeld.
* Assemblagetalen zijn specifiek voor bepaalde computerarchitecturen.
* De evolutie van de assemblagetaal leidde tot de ontwikkeling van programmeertalen op een hoger niveau, die gemakkelijker te gebruiken en te onderhouden zijn.
Het is belangrijk om te onthouden dat de ontwikkeling van de assemblagetaal een samenwerkingsinspanning was en veel individuen en organisaties betrof. |
