* 802.11a: Werkt in de 5 GHz-band. Biedt hogere snelheden (tot 54 Mbps) dan 802.11b, maar heeft een korter bereik vanwege de gevoeligheid van de hogere frequentie voor interferentie en signaalverzwakking. Het was een vroege poging tot snellere Wi-Fi.

* 802.11b: Werkt in de 2,4 GHz-band. Biedt lagere snelheden (tot 11 Mbps) dan 802.11a, maar heeft een groter bereik. Het was erg populair en werd algemeen aanvaard vanwege de balans tussen snelheid en bereik, vooral in de begindagen van Wi-Fi.

* 802.11g: Werkt in de 2,4 GHz-band. Biedt aanzienlijk hogere snelheden (tot 54 Mbps) dan 802.11b, terwijl een vergelijkbaar bereik behouden blijft. Het verving in wezen 802.11b in populariteit vanwege de snelheidsverbeteringen zonder noemenswaardige compromissen op het gebied van bereik.

* 802.11n: Werkt in zowel de 2,4 GHz- als de 5 GHz-band. Het is een belangrijke vooruitgang en maakt gebruik van MIMO-technologie (multiple-input en multiple-output) om de snelheden aanzienlijk te verhogen (in theorie tot 600 Mbps, maar in de praktijk variëren de snelheden aanzienlijk). Het biedt ook een verbeterd bereik en betrouwbaarheid vergeleken met zijn voorgangers. Het is achterwaarts compatibel met eerdere standaarden.

Kort gezegd verwijst "802.11abgn" naar een apparaat of netwerk dat compatibel is met *alle vier* van deze standaarden (a, b, g en n). Dit betekent dat het kan communiceren met apparaten die een van deze oudere standaarden gebruiken, hoewel het over het algemeen op de hoogst mogelijke snelheid zal werken gezien de mogelijkheden van de aangesloten apparaten. Moderne Wi-Fi-standaarden zoals 802.11ac en 802.11ax (Wi-Fi 6) hebben deze oudere standaarden grotendeels vervangen, hoewel je nog steeds apparaten tegenkomt die deze gebruiken, vooral oudere apparatuur.