* E-veld (elektrisch veld): Dit is een vectorveld dat de kracht vertegenwoordigt die zou worden uitgeoefend op een positieve lading die op een bepaald punt wordt geplaatst. Het is verantwoordelijk voor de energieoverdracht in de golf. De sterkte wordt gemeten in volt per meter (V/m).

* H-veld (magnetisch veld): Dit is een ander vectorveld dat de magnetische kracht op een bewegende lading vertegenwoordigt. Het is nauw gekoppeld aan het elektrische veld in een EM-golf. De sterkte wordt gemeten in ampère per meter (A/m).

Bij draadloze systemen houden we ons vooral bezig met het E-veld omdat:

* Interactie met antennes: Antennes zijn ontworpen om signalen te ontvangen en te verzenden door interactie met de E-veldcomponent van de EM-golf. De geometrie en materiaaleigenschappen van de antenne bepalen de efficiëntie ervan in koppeling met het elektrische veld.

* Menselijke blootstellingslimieten: Regelgeving met betrekking tot menselijke blootstelling aan elektromagnetische straling richt zich sterk op de sterkte van het E-veld, omdat dit het onderdeel is dat rechtstreeks in wisselwerking staat met biologische weefsels. Veiligheidsnormen specificeren maximaal toelaatbare blootstellingsniveaus voor E-velden op verschillende frequenties.

* Signaalsterkte en -propagatie: De sterkte van het E-veld op de locatie van een ontvanger bepaalt de signaalsterkte. Factoren zoals de afstand tot de zender, obstakels en omgevingsomstandigheden beïnvloeden de E-veldsterkte en daarmee de kwaliteit van het ontvangen signaal.

Kortom, hoewel zowel E- als H-velden de EM-golf vormen, is het E-veld de meest direct relevante parameter bij het bespreken van de praktische aspecten van draadloze communicatie, van antenneontwerp tot signaalsterkte en veiligheidsvoorschriften.