* Prestatieknelpunten: Naarmate het aantal gebruikers toeneemt, groeit de belasting van de bronnen van elke peer (bandbreedte, verwerkingskracht, opslag) exponentieel. Dit leidt tot lagere snelheden, hogere latentie en verhoogde instabiliteit. Eén enkele overbelaste peer kan de prestaties van het hele netwerk aanzienlijk beïnvloeden.

* Beveiligingsrisico's: Grotere P2P-netwerken zijn gevoeliger voor aanvallen, zoals Denial-of-Service (DoS)-aanvallen en de verspreiding van malware. Het beheren van de beveiliging binnen een gedecentraliseerd netwerk met veel onafhankelijke collega's is uiterst moeilijk.

* Managementcomplexiteit: Het onderhouden en updaten van een groot P2P-netwerk is een complexe onderneming. Er is geen centrale autoriteit die updates controleert, beveiligingsbeleid afdwingt of conflicten oplost.

* Schaalbaarheidsproblemen: Het vinden van specifieke bestanden of peers wordt steeds moeilijker naarmate de netwerkgrootte groeit. Zoek- en ophaaltijden nemen drastisch toe, wat leidt tot een slechte gebruikerservaring.

* Betrouwbaarheidsproblemen: De beschikbaarheid van peers is onvoorspelbaar. Naarmate het netwerk groter wordt, neemt de kans toe dat peers offline gaan (als gevolg van stroomstoringen, internetstoringen of opzettelijke verbroken verbindingen), wat de algehele netwerkbeschikbaarheid beïnvloedt.

In tegenstelling tot P2P zijn client-server-architecturen veel beter geschikt voor grote aantallen gebruikers. Ze bieden centrale controle, verbeterde schaalbaarheid, betere beveiliging en betrouwbaardere prestaties. Hoewel P2P geschikt kan zijn voor kleine, gelokaliseerde netwerken of specifieke gebruiksscenario's (zoals het delen van bestanden tussen een klein team), is het geen haalbare oplossing voor grootschalige toepassingen.