Dit is waarom:

* ad-hocnetwerken zijn peer-to-peer: Apparaten in een ad-hoc netwerk communiceren rechtstreeks met elkaar zonder te vertrouwen op een centraal toegangspunt. Dit betekent dat er geen enkel punt van controle of beheer is.

* Toegangspunten zijn voor infrastructuurnetwerken: Toegangspunten zijn de kerncomponenten van infrastructuurnetwerken, waarbij apparaten verbinding maken met een centraal punt beheerd door een netwerkbeheerder. Dit zorgt voor meer controle, beveiliging en schaalbaarheid.

Denk er zo aan:

* ad-hoc netwerk: Stel je een groep vrienden voor die rechtstreeks met elkaar praten zonder een aangewezen woordvoerder.

* Infrastructuurnetwerk: Stel je een ontmoeting voor een moderator die de communicatie tussen de deelnemers vergemakkelijkt.

Voordelen van ad-hocnetwerken:

* eenvoudige instelling: Het is niet nodig om een ​​centraal toegangspunt te configureren.

* flexibiliteit: Apparaten kunnen eenvoudig verbinding maken en loskoppelen.

* Mobiliteit: Apparaten kunnen vrij bewegen zonder connectiviteit te verliezen.

Nadelen van ad-hocnetwerken:

* beperkt bereik: Signaalsterkte is zwakker dan in infrastructuurnetwerken.

* Beveiligingsproblemen: Geen centraal punt voor authenticatie of codering.

* schaalbaarheidsproblemen: Moeilijk om een ​​groot aantal apparaten te beheren.

Samenvattend zijn ad-hocnetwerken een eenvoudige en flexibele manier om apparaten rechtstreeks te verbinden, maar ze missen de beveiligings-, schaalbaarheids- en managementfuncties van infrastructuurnetwerken met toegangspunten.