* Het type tracering: Een eenvoudige WHOIS-zoekopdracht om de geregistreerde eigenaar van een IP-adresblok te vinden, kan vrijwel onmiddellijk plaatsvinden. Een diepgaandere tracering, waarbij pakketanalyse of onderzoek via meerdere netwerken betrokken is, kan uren, dagen of zelfs langer duren.

* De medewerking van betrokken partijen: Als het IP-adres toebehoort aan een grote ISP of organisatie die bereid is mee te werken aan een legitiem onderzoek (bijvoorbeeld wetshandhaving), kan de tracering aanzienlijk sneller verlopen. Als het IP-adres is gekoppeld aan een minder coöperatieve entiteit, of als het adres is gemaskeerd of geanonimiseerd, kan tracering veel moeilijker en tijdrovender worden.

* De gebruikte technologie: Geavanceerde tools en technieken kunnen het proces versnellen, terwijl handmatige methoden veel langzamer zullen zijn. Toegang tot gespecialiseerde databases en netwerkmonitoringsystemen speelt ook een rol.

* De locatie en infrastructuur van het IP-adres: Het traceren van een IP-adres binnen een goed gedocumenteerd en gemakkelijk toegankelijk netwerk zal sneller zijn dan het traceren ervan binnen een minder goed in kaart gebracht of complexer netwerk.

* Het vereiste detailniveau: Het simpelweg identificeren van de algemene geografische locatie van een IP-adres is sneller dan het bepalen van de precieze fysieke locatie van het apparaat dat dat adres gebruikt.

Kortom, hoewel sommige basisinformatie vrijwel onmiddellijk kan worden verkregen, kan een grondig onderzoek om de specifieke gebruiker achter een IP-adres te identificeren, variëren van minuten tot weken of zelfs langer, afhankelijk van de bovengenoemde factoren en de beschikbare middelen.