* NAT (netwerkadresvertaling): Dit is de meest gebruikte techniek. NAT vertaalt privé-IP-adressen (intern binnen een netwerk gebruikt) naar openbare IP-adressen (gebruikt op internet). Veel apparaten binnen één netwerk kunnen één openbaar IP-adres delen, waardoor de bruikbare IPv4-adresruimte aanzienlijk wordt uitgebreid. Het brengt echter complexiteit met zich mee en kan bepaalde toepassingen hinderen die afhankelijk zijn van directe IP-adrestoegang. Varianten zoals NAT64 (waardoor IPv6 kan communiceren met IPv4) helpen de overgang naar IPv6 te vergemakkelijken.

* Adresaggregatie/CIDR (klasseloze routering tussen domeinen): Hierbij worden langere subnetmaskers gebruikt om grotere, efficiëntere netwerken te creëren. In plaats van /24-netwerken (254 adressen) toe te wijzen, kunnen grotere netwerken zoals /22- of /16-netwerken worden gebruikt, waarbij IPv4-adressen behouden blijven. Dit is een cruciaal onderdeel van efficiënt IPv4-routering en resourcebeheer.

* IPv4-adres terugwinnen/recyclen: Identificeren en terugwinnen van ongebruikte of slecht toegewezen IP-adressen binnen het netwerk van een organisatie. Dit omvat een zorgvuldige controle van het gebruik van IP-adressen en het implementeren van een beter toewijzingsbeleid.

* Adresleasing/dynamische toewijzing: Met behulp van DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) kunnen IP's alleen dynamisch aan apparaten worden toegewezen wanneer dat nodig is, en worden teruggevorderd wanneer ze niet in gebruik zijn. Dit is efficiënter dan het toewijzen van statische IP-adressen.

* Carrierklasse NAT (CGNAT): Vergelijkbaar met NAT, maar geïmplementeerd op ISP-niveau. Hiermee kan één enkel openbaar IPv4-adres duizenden klanten ondersteunen, waardoor de levensduur van beschikbare adressen aanzienlijk wordt verlengd. Het voegt echter complexiteit toe en kan bepaalde toepassingen verstoren.

* Privé IP-adresschema's: Voortgezet gebruik van privé-IP-adressen binnen interne netwerken, indien van toepassing. RFC1918 definieert privéadresbereiken die niet bij een bestuursorgaan hoeven te worden geregistreerd.

Het is van cruciaal belang om te begrijpen dat dit tijdelijke oplossingen zijn. Ze vertragen de onvermijdelijke noodzaak om naar IPv6 te migreren, dat een veel grotere adresruimte biedt en een oplossing biedt voor de fundamentele schaarste aan IPv4-adressen. De langetermijnoplossing is een volledige transitie naar IPv6. Hoewel de bovenstaande technieken tijd kopen, is investeren in IPv6-migratie essentieel voor duurzame internetgroei en schaalbaarheid.