| Het drie-adresformaat is een soort tussencoderepresentatie die in compilers wordt gebruikt. Het wordt "drie-adres" genoemd omdat elke instructie doorgaans maximaal drie operanden (variabelen of constanten) omvat. De algemene vorm van een instructie met drie adressen is:
`x =y op z`
Waar:
* `x`, `y` en `z` zijn operanden (variabelen of constanten).
* `op` is een binaire operator (bijvoorbeeld +, -, *, /, =).
Belangrijkste kenmerken:
* Expliciete operanden: Operanden worden expliciet genoemd; er is geen impliciet gebruik van registers of stapellocaties zoals je zou kunnen tegenkomen in assembleertaal. Dit maakt het voor compileroptimalisatiepassages gemakkelijker om de code te analyseren en te manipuleren.
* Eén operator per instructie: Elke instructie voert slechts één bewerking uit. Dit staat in contrast met assembleertalen waarbij een enkele instructie meerdere bewerkingen kan uitvoeren.
* Tijdelijke variabelen: Vaak worden tijdelijke variabelen gebruikt om tussenresultaten vast te houden. Hierdoor wordt de code duidelijker en gemakkelijker te optimaliseren.
* Eenvoudige structuur: De eenvoudige, regelmatige structuur vereenvoudigt het ontwerp en de optimalisatie van de compiler.
Voorbeeld:
Laten we eens kijken naar de rekenkundige uitdrukking:`a =b + c * d`.
In een codeweergave met drie adressen kan deze worden vertaald in de volgende reeks instructies:
1. `t1 =c * d` (Vermenigvuldig c en d, sla het resultaat op in tijdelijke variabele t1)
2. `t2 =b + t1` (B en t1 optellen, resultaat opslaan in tijdelijke variabele t2)
3. `a =t2` (Wijs de waarde in t2 toe aan a)
Voordelen:
* Optimalisatie: De expliciete weergave van operanden en het ontwerp met één bewerking per instructie maken het voor de compiler gemakkelijk om verschillende optimalisaties uit te voeren, zoals het elimineren van algemene subexpressies, constant vouwen en codebeweging.
* Leesbaarheid en foutopsporing: De duidelijke structuur maakt de tussencode leesbaarder en gemakkelijker te debuggen in vergelijking met compactere, minder gestructureerde representaties.
Nadelen:
* Langere code: Vergeleken met andere tussenrepresentaties kan code met drie adressen resulteren in langere codereeksen vanwege het gebruik van tijdelijke variabelen. Deze lengte wordt echter vaak gecompenseerd door de grotere mogelijkheden voor optimalisatie.
Samenvattend biedt code met drie adressen een krachtige en flexibele tussenrepresentatie die effectieve compileroptimalisatie en het genereren van code mogelijk maakt. Het is voor veel programmeertalen een cruciaal onderdeel van het compilatieproces. |
