Hier volgt een overzicht van wat een telecommunicatieverbinding inhoudt:

* Fysieke media: Dit verwijst naar de tastbare componenten die het signaal dragen. Voorbeelden zijn onder meer:

* Koperdraden: Traditionele telefoonlijnen en enkele internetverbindingen.

* Glasvezelkabels: Verzend gegevens als lichtpulsen en bied een hoge bandbreedte en snelheid.

* Coaxkabels: Gebruikt in kabeltelevisie en sommige oudere internetverbindingen.

* Draadloze media: Deze gebruiken geen fysieke draden, maar gebruiken radiogolven, microgolven of infraroodsignalen. Voorbeelden hiervan zijn satellietverbindingen, mobiele netwerken (die gebruik maken van radiogolven) en Wi-Fi.

* Protocollen en standaarden: Dit zijn de regels en overeenkomsten die bepalen hoe gegevens worden geformatteerd, verzonden en ontvangen via de link. Dit zorgt ervoor dat verschillende apparaten effectief kunnen communiceren. Voorbeelden hiervan zijn TCP/IP (voor internetcommunicatie), Ethernet (voor lokale netwerken) en verschillende draadloze communicatieprotocollen.

* Netwerkknooppunten: Dit zijn de punten waar de link verbinding maakt met andere delen van het netwerk. Dit kan een router, switch, server of zelfs een eenvoudige telefoonhoorn zijn.

* Signaaltypen: Het type verzonden signaal varieert afhankelijk van de verbinding en toepassing. Dit kunnen analoge signalen zijn (continue golven die informatie vertegenwoordigen) of digitale signalen (discrete pulsen die informatie vertegenwoordigen).

In wezen is een telecommunicatieverbinding het cruciale onderdeel waarmee informatie over een geografische afstand van een bron (bijvoorbeeld een computer) naar een bestemming (bijvoorbeeld een andere computer of een mobiele telefoon) kan reizen. De specifieke kenmerken van de verbinding (bandbreedte, snelheid, betrouwbaarheid, veiligheid) bepalen de kwaliteit en mogelijkheden van de communicatie.