1. Fysieke laag (PHY): Dit is de onderste laag en houdt zich bezig met de fysieke overdracht van gegevens. Componenten zijn onder meer:

* zendontvanger: Het apparaat dat elektrische signalen omzet in radiogolven (en vice versa) voor draadloze standaarden of de elektrische signalen rechtstreeks verwerkt voor bekabelde standaarden. Dit geldt ook voor antennes in draadloze systemen.

* Fysiek medium: Dit is het eigenlijke transmissiemedium, zoals koperkabels (twisted pair, coaxiaal), glasvezelkabel of de lucht (voor draadloos).

* Coderings-/decoderingsschema's: Algoritmen die worden gebruikt om bits om te zetten in signalen die geschikt zijn voor het fysieke medium en omgekeerd. Dit is cruciaal voor de data-integriteit.

* Signaalverwerking: Technieken om de signaalkwaliteit te verbeteren, zoals egalisatie (ter compensatie van signaalvervorming) en versterking.

2. Media Access Control (MAC)-laag: Deze laag beheert de toegang tot het gedeelde medium. Het is van cruciaal belang voor het voorkomen van botsingen (in gedeelde media) en het coördineren van gegevensoverdracht. Componenten zijn onder meer:

* MAC-adres: Een unieke identificatie voor elk apparaat in het netwerk.

* Adressering en routering: Mechanismen voor het identificeren en doorsturen van gegevens naar specifieke apparaten.

* Framestructuur: Het gestandaardiseerde formaat van datapakketten die via het netwerk worden verzonden, inclusief header, payload en trailer.

* Foutdetectie: Mechanismen om fouten te detecteren die tijdens de verzending zijn geïntroduceerd (bijv. CRC-controlesom).

* MAC-protocol: Het specifieke protocol dat wordt gebruikt om de toegang tot het medium te controleren. Voorbeelden zijn onder meer CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) gebruikt in Ethernet en CSMA/CA (Carrier Sense Multiple Access with Collision Vermijding) gebruikt in Wi-Fi.

3. Beheer- en controleprotocollen (vaak geïntegreerd over de lagen heen): Deze zijn essentieel voor netwerkbeheer en -beheer:

* Link Layer Discovery-protocollen (LLDP/CDP): Wordt gebruikt voor het ontdekken van netwerkapparaten en het in kaart brengen van topologieën.

* Spanning Tree Protocol (STP): Voorkomt lussen in geschakelde netwerken.

* Servicekwaliteit (QoS): Mechanismen om bepaalde soorten verkeer voorrang te geven.

* Beveiligingsprotocollen: Implementeer beveiligingsfuncties zoals authenticatie, encryptie en toegangscontrole (bijvoorbeeld 802.1X, WPA2/3).

4. Netwerkinterfacekaart (NIC): In veel implementaties zijn dit de fysieke hardwarecomponenten die de PHY- en MAC-lagen integreren. Ze vormen de interface tussen het apparaat en het netwerk.

5. Stuurprogramma's en firmware: Softwarecomponenten waarmee het besturingssysteem kan communiceren met de NIC en de functies ervan kan beheren.

Verschillen tussen 802-standaarden:

Hoewel deze componenten over het algemeen aanwezig zijn, varieert hun specifieke implementatie sterk, afhankelijk van de 802-standaard. Bijvoorbeeld:

* 802.3 (Ethernet): Maakt voornamelijk gebruik van bekabelde media (koper of glasvezel) en CSMA/CD.

* 802.11 (wifi): Maakt gebruik van draadloze transmissie en CSMA/CA. Het omvat veel geavanceerdere aspecten van het beheer en de beveiliging van radiofrequenties.

* 802.15 (Bluetooth, enz.): Richt zich op Personal Area Networks en heeft verschillende PHY- en MAC-laagimplementaties.

Het begrijpen van de specifieke componenten van een IEEE 802-implementatie vereist inzicht in de specifieke standaard die wordt geïmplementeerd en de context ervan binnen de netwerkarchitectuur.